Dag 6 - Van Najera naar Santo Domingo de la Calzada

Zondag 22 augustus 2021 - Jos schrijft:

Gisteravond hebben we gegeten in een eenvoudige bar in het kleine historische centrum van Najera. Een ‘menu peregrino’: voorgerecht, hoofdgerecht, een fles rioja-wijn, een liter water en een koffie. De rekening voor ons beiden samen: 24 €! Ik zeg in mijn beste abominabel Spaans tegen de kelner dat hij de wijn en het water is vergeten te tellen. 'No, es correcto’, is het antwoord. Alles inbegrepen in de menu! Bij ons heb je voor 24 € zelfs geen fles wijn meer op restaurant!

Deze morgen hebben we ons laten verwennen door onze gastvrouw met een lekker ontbijt met alles erop en eraan. Heerlijk om even tijd te nemen voor een ontbijt.

Vandaag hebben we weer door een fantastisch mooi decor gelopen van de Rioja-hoogvlakte. Tussen de 500 en 700 m hoogte boven de zeespiegel, want er is weer deftig geklommen en gedaald! In de voormiddag omringd door eindeloze wijngaarden, in de namiddag verdwenen die van het toneel en kwamen we weer terecht in een zee van gele gemaaide graanvelden.

In het dorpje Azofra drinken we een koffie en geraken we aan de praat met José Angel, een Spanjaard wiens pad we al enkele keren gekruist hebben. Hij vroeg spontaan of we soms ook de vrouw met koets en kleuter hadden gezien. Vol bewondering had hij haar die koets de berg zien opsleuren met de kleuter er flierefluitend achteraan . DUS TOCH! Wat moet dat een sterke vrouw zijn, zowel fysiek als mentaal.

Dat brengt mij bij de bedenking waarom zoveel mensen de Camino de Santiago willen lopen. In 2019, het jaar voor corona, zijn 320 000 mensen uit 150 landen uit de 5 continenten aangekomen! Waarom toch? Voor de sport en de natuur? Nee, je kan overal in Europa en de rest van de wereld prachtige hiking tochten maken. Misschien omwille van het mysterie van Apostel Jacobus, of de mysterieuze geschiedenis van de middeleeuwse pelgrimage? Of omdat je op die weg een antwoord hoopt te vinden op de levensvragen die mensen toch hebben? Om een verlies te verwerken of uit dank voor een genezing van een kwade ziekte? In Frankrijk, waar enkele belangrijke pelgrimswegen naar Compostela vertrekken, zegt men wel eens: ‘chacun a son propre chemin de Saint- Jacques!’. En daar zit veel waarheid in.

Na nog eens 8 km stappen, bereiken we Cirinuela. Het lijkt wel een vakantieoord, een beetje de Costa Blanca maar dan zonder zee, compleet met Olympisch zwembad en golfterrein. Maar nergens een bar, restaurant of winkel te bespeuren. Bij navraag verwijst een local ons naar het cafetaria van de Golf. Bij de ingang groot bord: ‘Welcome pilgrims- special prices for breakfast and lunch’. Ik zeg tegen Klara: hier gaan we onze voeten effe onder tafel schuiven! Wanneer ik vraag naar ‘iets om te eten’, volgt heel resoluut een ‘nada…, nada…! Dat betekent 'NIKS'…! We hebben het gedaan met een Magnum ijs.

Ik heb een SMART Phone. Die doet soms rare dingen. Enkele dagen geleden hoor ik tijdens het wandelen plots enkele stemmen uit mijn broekzak komen: ‘hallo…hallo…met wie spreek ik…?’ Dan volgt een sms: ‘Jos je hebt geprobeerd mij te bellen. Is er Iets?’ Mijn telefoon had blijkbaar door de wrijving een WhatsApp groepje aangemaakt en een chatgesprek gestart. Zoveel artificiële intelligentie is te veel voor mij! Nu wikkel ik mijn telefoon na gebruik in een (propere!) zakdoek. Klara moet ermee lachen. Misschien moet ik toch maar eens een vervelende schermbeveiliging voorzien.

Omstreeks 14u30, na 20 km stappen, bereiken we Santo Domingo de la Calzada. We ploffen ons neer op het eerste het beste terras en bestellen een ‘ensalada’ om de grootste honger te stillen. Daarna naar ons pension voor de verfrissende douche.

Het stadje dankt zijn naam aan de kluizenaar Domingo de Vilario die in de 11de eeuw zijn hele lange leven (de man is 90 geworden) gewijd heeft aan het open houden van de pelgrimsroute in de streek en de verzorging van passerende pelgrims. Hij werd al kort na zijn dood heilig verklaard en ligt begraven in de prachtige romaans-gotische Kathedraal.

En dan het verhaal van de 2 kippen in de vergulde kooi in de Kathedraal. De legende vertelt dat de zoon van een Duits gezin, op weg naar Compostela in de 12de eeuw, het hof werd gemaakt door de herbergiersdochter, maar niet inging op die avances, waarop die hem vals beschuldigde van diefstal. De jongen werd veroordeeld tot de strop. Wanneer de ouders terugkeerden uit Compostela vonden ze hun zoon nog levend aan de galg. Santo Domingo had heel die tijd zijn schouders gezet onder de voeten van de veroordeelde. Toen de ouders naar de rechter gingen, zei die ’ jullie zoon is zo dood als die kip hier op mijn bord’. Je kan raden wat er gebeurde: Die kip in dat bord werd springlevend. Sindsdien verzorgen de inwoners van het stadje permanent en dit al 800 jaar lang 2 kippen in de Kathedraal. Ze leggen wel geen gouden eieren.

We zijn vandaag halfweg. Hoe intens hebben we de voorbije dagen geleefd, hoeveel prikkels hebben we ervaren? We kijken al uit naar morgen!

Zondag 22 augustus 2021 - Klara schrijft:

Een gloednieuw hostel en voor het eerst een rustig ontbijt voor het vertrek. Slechts 21 km! Easy. Het is een prachtige aangename wandeling! We lopen stilletjes aan de wijngaarden uit, richting de “graanschuur” van Spanje. De kleuren zijn zo mooi. Maar de hellingen toch wel erg pittig. Het is na elke helling bekomen. We vinden geen lunch plaats, dus het wordt een magnum ijs en pas tegen 15 u op onze aankomst een ensalada. We rusten wat en gaan de kathedraal en het klooster bezoeken. In de kathedraal 2 levende kippen in een kooi…. (Voor de volledige legende zie blog van papa ) Ik ben te meurf… Niet alleen de kms maar ook de de tempranillo-druiven kruipen ik mijn benen Op naar morgen en de volgende kms. Ik kijk er naar uit!