Donderdag 9 juni 2016 – 21,5 km

Gisteravond na het avondmaal op het warme terras van de gezellige bar blijven hangen. We moesten  van de uitbaatster een lokale likeur proeven: 'crema de arojo' (als ik het goed heb begrepen). Proefde een beetje als 'Baileys'. Waarop Brendan zegt dat hij dat thuis in Ierland drinkt met een goeie whisky! Dus hebben we crema de arojo met whisky gedronken. Minstens èèn te veel.

Eddie werd er zowaar emotioneel van. En dat is niet zijn gewoonte. Hij heeft me een paar dagen geleden toevertrouwd dat Schotten moeilijk hun emoties kunnen tonen. Koel zoals het weer, zei hij. 'I love very much my wife but I will not very often say it to her', zegt hij. Ik denk dat ik wat Schots bloed in mij heb!

De Nieuw-Zeelandse Annie zit bij ons. Zij vertelt dat ze samen met drie vriendinnen deze reis gedurende meer dan een jaar voorbereid heeft. Na drie dagen stappen hebben haar vriendinnen het opgegeven. De Camino was niet wat ze er van verwacht hadden! Wat dachten die dames dan? Dat ze even een zondagnamiddag uitstapje gingen maken? Annie is erg teleurgesteld!

Deze morgen om half acht vertrokken. Het was redelijk fris met een koele wind. 10 km langs glooiende graanvelden tot in Hontanas. Daar hebben we op een inmiddels zonnig terras een uitgebreide rustpauze genomen, tientallen passerende peregrinos een 'buen Camino' toewensend. Laudiana blijft hier achter. Zij wacht op haar Italiaanse vrienden die een dag achterop zijn.

Ik mis ten andere nogal wat stapvrienden van de eerste weken. De supervriendelijke Japanner Makoto, de Chinese dames Helena en Grace uit Hongkong, de romein Alessandro en zijn vriendin, maar vooral Luciano met wie we de eerste week van Lourdes naar Saint-Jean hebben gestapt. Allemaal achterop geraakt.

Ik vergeet bijna dat we vandaag drie weken onderweg zijn. 21 dagen ononderbroken stappen. Elke dag tussen de 20 en de 25 km. Nog maar 18 dagen te gaan! Hoewel ik mijn familie toch een beetje mis, zie ik op tegen de dag dat dit mooie verhaal zal eindigen.

De volgende tien kilometer zijn gewoon adembenemend mooi. Èèn aanhoudend groot wild bloementapijt langs de bermen en in de velden. De rode klaprozen zijn bij ons thuis praktisch verdwenen, maar hier staan ze met duizenden in de groene korenvelden. Daarnaast grote paarse distels, gele boterbloempjes en diverse anderen bloemen waarvan ik de naam niet ken. 

Na een kilometer of acht passeren we de resten van wat ooit een machtig  klooster is geweest, het 'Convent de San Anton'. Hier werden in de middeleeuwen mensen met  'Antoniusvuur' verzorgd, een soort wondroos die zoals lepra de ledematen aantastte.

In de verte ligt Castrojeriz, aan de voet van een heuvel met hoog op de top de resten van een Visigotische burcht. We hebben een gezellig hostal gevonden waar we twee dubbele kamers boeken. 18 € per persoon.

Ik wil wat spullen uit mijn te zware rugzak, die ik tot heden niet heb gebruikt (GPS, camera, hondenafschrikker + opladers, wat overbodige kleren, een stapgids e.d.) vooruit naar Santiago sturen om ze daar later op te halen. Maar het lokale postkantoor is slechts open van 10u55 tot 11u15.  Echt waar! De kantoren in de verschillende gemeenten worden blijkbaar bemand door ‘vliegende’ postbeambten. Ik vrees dat ik nog enkele dagen met die spullen ga moeten blijven zeulen.