22/07/2017 – Jos schrijft:

Gisteravond in het land van de runderen een 'grillade d' agneau' gegeten. 'Hoe tegendraads kan je zijn, papa?', vraagt Klara zich luidop af. En ze heeft nog gelijk ook!

De grillade kwam samen met een 'aligot'. Een smeuïge en elastische aardappelpuree met gesmolten kaas. Had de structuur van een goed gekauwde 'chic'. Maar was wel super lekker. Is het arme-mensen eten van weleer, zegt Klara wijs.

Vandaag de 'Aubrac-deel 2' gestapt. De eerste 9 km omhoog naar 1350 m. Opnieuw fantastische vergezichten over de 'paturages'. Het enige verschil met gisteren: toen stapten we op een pad langs de weilanden. Vandaag volgen we een karrenspoor in en door de weiden. Met heel veel koeien!

Op een bepaald ogenblik staan er twee kalfjes (met hun mama's) voor een ijzeren hek waar we door moeten. Ik die kalfjes aangemoedigd met een licht klopje op de rug en een aai op het voorhoofd om een stap op zij te zetten, wat nog juist lukte. Maar bij het volgende hek stond een kolos van een stier die driest met zijn poot een gat in de grond aan het stampen was. Tegen dat beest heb ik niks gezegd... Als de bliksem die poort open en dicht en Klara als een schicht achter me aan.

Tot in het stadje Aubrac van de ene weide in de andere gelopen. Met állemaal koeien! In Aubrac de kerk 'Notre-Dame-Des-Pauvres' en de 'Tour des Anglais' bezocht, restanten van een middeleeuws klooster hospitaal, gebouwd in 1120 in opdracht van graaf Alard van Vlaanderen, die op de terugkeer van zijn pelgrimstocht naar Compostela, in de buurt in een grot 30 onthoofde pelgrims vond. In die tijd boden de nog beboste heuvels een goede schuilplaats voor roversbendes.

Na Aubrac steil naar beneden. 7 km lang. Langs een met rotsen en stenen bezaaid bospad. Gevaarlijk afdalen bij momenten. Bij elke stap goed kijken waar je voet te zetten.

We dalen van 1300 m naar 800 m. En dat voelen we aan de temperatuur. Het wordt merkelijk warmer. Het landschap verandert ook compleet. We zitten nu in de bossen. Een beetje zoals onze Ardennen. Beboste heuvels doorsneden door kleine waterlopen die zullen uitmonden in de Lot. Want daar zijn we naar op weg.

We slapen vannacht in een familiale gîte 'Saint André '. Voor het avondeten gaan we nog even het stadje St-Chély-Aubrac bezoeken en daar drinken we samen met een 8-tal Franse medestappers die we de voorbije dagen hebben leren kennen, onze aperitief. Een mooi moment.

22/07/2017 - Klara schrijft:

Slechts 17 km maar door verschillende vegetaties: van de prairies TUSSEN de koeien naar het land van de Lord of the Rings naar de onontgonnen bossen van D'Ardennen!

About last night : digestief local la verveine. Een hoestsiroopachtige vickx-achtige digestief dat alles goed doet verteren. ‘Hulk drink’, dixit Marc uit thuisfront... Ok denk ik, maar drink het toch op.

Ontbijt@Nasbinal. Vertrek 8u30. Prachtig prairie gebied met vergezichten om nooit te vergeten. Toch wel weer wat koe paniek aanval incidenten. Van kalfjes die in de weg staan tot stieren die voor de poort met hun voorpoot een gat graven... ik hou angstvallig mijn koraalrood heupzakske verborgen... Don't like this at ALL.

In Aubrac na 9 km dalen en stijgen (11u) ne café au lait et tarte au noix. We reserveren onze gîte voor vanavond telefonisch: gîte Saint André in Saint Chély d'Aubrac, 8 km verder. We komen terecht in een ‘Lord of the Rings’ woud. Het is alsof Gollem/Smeagull elk moment achter een stam zijne kop gaat laten zien.

Vervolgens komen we op het plateau met vergezicht op de vallei van de Lotte... Een mooie groene vallei met bossen. Vanaf nu begint het dalen: ‘caillouteux’ zegt het boekje. Ik noem het : denken waar ge uwe voet moet zetten om niet al rollend met 11 kg op uwe rug naar beneden te cheesen... #verkortingvanmijnleven🙏🏻#. Gelukkig doet het zicht veel.... De koeien zitten ook achter prikkeldraad, dus ook daar blij om. Al dalend beslis ik om straks ne Ricard te drinken. Het denken alleen al, doet het dalen vergemakkelijken.

Eindelijk dient het dorp zich aan: een karaf rosé en ne salade verte. We gaan erna op zoek naar onze gîte. We wassen ons en de vuile was. Vervolgens effe rust, dan naar de kerk om kaarsje te branden, ne ricard met de medestappers op een zomers terras... Om 18 u terug naar de gîte om blog te maken vóór diner pélerin@19u.

De beste vrienden@thuisfront laten weten dat ze voor mijn 2 ventjes gaan zorgen. Hond(je)Fons opgevangen en ze gaan mossels maken voor mijn andere ventje 💗. How lucky can a girl be.... Met mijn gat in de boter gevallen!

#merciChristelJorisFien 💗#bestfriendsever#bestfamily#mamsieMarysedogsitter#bestboyfriend#Marc#makesmy❤️justgoabeatfaster#lovetothe🌙&back😘😍