Dag 11 - Van Hornillos del Camino naar Castrojeriz - 20 km

Vrijdag 27 augustus 2021 - Jos schrijft:

Na een heerlijk uitgebreid ontbijt brengt onze hotelero ons met de wagen terug naar Hornillos, waar we omstreeks 8u15 op gang komen.

Het is 16 °C en bewolkt. In de verte is het duidelijk aan ’t onweren. Ook wij krijgen enkele druppels cadeau. Om 11u breekt evenwel de zon door.

De eerste 10 km wandelen we op een breed permanent licht stijgend grindpad naar een hoogte van 900 m boven de zeespiegel. Steeds omringd door die onmetelijke gele gemaaide graanvelden. In een complete stilte, ver weg van elke menselijke activiteit. Alleen het kraken van het grind onder onze voeten is hoorbaar.

Klara en ik lopen een beetje apart, verzonken in onze eigen gedachten. Op een bepaald moment maak ik de bedenking, misschien moet ik vanavond maar eens iets neerschrijven over het ontstaan en de geschiedenis van de Camino de Santiago. Bij deze.

Omstreeks het jaar 800 wordt in het noordwesten van Spanje het (vermeende?) graf ontdekt van Santiago (Spaans voor Heilige Jacobus, één van de 12 apostelen van Christus). De Kerkelijke overheid moedigt alle Europese Christenen aan om naar Compostela te pelgrimeren en het graf te bezoeken. En dat gebeurt massaal. Tussen 850 en 1450 – bijna 600 jaar lang- zullen honderdduizenden mensen van allerlei rang en stand naar Compostela lopen. Graven, koningen, bisschoppen, pausen en gewone mensen. Kloosterlingen bouwen langs de weg kloosters en hospitalen. Kerken en kathedralen rijzen uit de grond. Christelijke ridderordes beschermen reizende pelgrims. De lokale nederzettingen langs de route groeien uit tot economische en politieke machtscentra in Spanje. Wellicht is dit ook één van de redenen waarom de Moren er nooit in geslaagd zijn het noorden van Spanje te bezetten. Na de reformatie in de 15de en 16de eeuw ebt de belangstelling voor Santiago helemaal weg…tot in de jaren 60 van de vorige eeuw een enkeling het opnieuw aandurft om op weg te gaan. De belangstelling groeit massaal de voorbij 40 jaar. In 2019 melden 320 000 pelgrims zich met hun stempelboekje aan in het pelgrimsbureau in Compostela voor het verkrijgen van een ‘Compostela’, een getuigschrift. Santiago is nog steeds de beschermheilige van het overwegend katholieke Spanje.

Hontanas biedt zich aan als een fleurig dorpje. Bij de eerste albergue versterken we de innerlijke mens met een suikerkoek. We kunnen de calorieën goed gebruiken.

In het plaatselijke sobere kerkje branden we nog enkele kaarsjes voor familie en vrienden die getroffen worden door tegenslagen en ziektes.

Na Hontanas lopen we een uurtje op een smal pad langs de flank van een heuvelrug met links van ons het dal en daarachter de rijzende graanvelden. Heerlijk wandelen is dit.

Een 3tal km vóór Castrojeriz passeren we ruines van het middeleeuwse klooster en hospitaal van San Anton, waar pelgrims werden verzorgd tegen Antoniusvuur, een soort lepra.

En dan lopen we het langgerekte stadje binnen dat langs de flank van een hoge heuvel ligt, gedomineerd door de resten van een Visigotische burcht. Op zoek naar ons gereserveerd hotelletje. Terwijl ik dit schrijf heeft Klara heel de tijd zitten werken op haar laptop. Een advocate moet altijd klaar staan voor haar cliënten!

Morgen is alweer de laatste stapdag van ons Compostela avontuur dit jaar. Eindbestemming is Fromista 25 km verder en dieper in deze eindeloze hoogvlakte en graanschuur van Spanje.

Vrijdag 27 augustus 2021 - Klara schrijft:

Een goed ontbijt om 7.30 u en we worden door de hotelero om 8u gedropt aan de kerk van Hornillos. We lopen de graanvelden in langs een aanhoudend stijgend grindpad. Het is nog niet te warm. Na 10 km een eerste rustpauze in een bar met een koek. Het is een fijn stadje met een “Ibiza” sfeer. We branden kaarsjes in een kleurrijke kerk. Papa en ik zijn ieder in gedachten verzonken.

Het wordt warmer en dus moeilijker. We komen aan tegen 13.30 u, net voor de hitte. Mooi oud gerenoveerd huis. We gaan rusten en wat werken na eerste apero. We ontmoeten een Spaanse dame die een belofte heeft gedaan om de camino te lopen voor haar moeder die aan kanker lijdt.

Tijdens het diner ontmoeten we een Nederlandse dame die wat eenzaam is en in wacht is op haar man en haar dochter die haar later zullen vergezellen. We eten goed en drinken ne digestivo. Morgen de laatste dag, 25 km en we plannen om 6.30 u te starten op opnieuw de hitte voor te zijn.