23/07/2017 – Jos schrijft:

De voorbije nacht in een geweldige gîte geslapen. Een ‘chambres d’hôtes’ eigenlijk. De hospitaliers -man en vrouw- waren fantastisch warme mensen. Alles voor de gasten. Een geweldig lekker dinner gekookt voor ons. Met 10 waren we. Samen aan één lange tafel. 3 mannen en 7 vrouwen. 7 Fransen, 2 Vlamingen en 1 Duitser.

Seppe kwam van Nurnberg en was al 2 maanden op weg. Dwars door Zwitserland gestapt. Pas gepensioneerd en ondanks een slechte gezondheid toch vertrokken. Zijn vrouw zei: vertrek maar, binnen 3 dagen ben je thuis. Maar Seppe was na een week nóg niet thuis, en na een maand ook niet. Maar nu was hij moe. Zou een dag rust nemen.

Vandaag dalen we van 810 m hoogte naar 340 m hoogte. Dat is 450 m lager. Dit wordt een rustige zondagwandeling denk je dan. Maar niks is minder waar. Die 450 m dalen is het netto resultaat van 300 hoogtemeters klimmen en 750 m hoogtemeters dalen!

En dat hebben we geweten. We hebben weer door een prachtig decor gelopen. In een bewolkte voormiddag – na een kilometerslange beklimming door prachtige dennenbossen - hoog op een richel met permanent zicht op de diepe vallei van de Lot. Dan een steile afdaling naar de rivier tot in het stadje St-Côme d’Olt. Niet voor niks één van de mooiste dorpen van Frankrijk. Je komt in een andere wereld terecht. Een bijna authentiek Middeleeuws kader. Huizen, straten, pleintjes: alles even oud!

Na een lunch met enkele intussen Franse vrienden, opnieuw op weg. Wat voor weg! Bijna 1,5 uur omhoog ‘kletteren’. Maar wat we dan te zien krijgen, is niet te vatten in een foto. We staan op honderden meters hoogte boven de Lot, op een steile rots naast een Mariabeeld, dat zoals wij de vallei overschouwt.

Aan de éne kant het stadje waar we vandaan komen, aan de andere kant Espalion, waar we naar toe moeten.

Naar onze gereserveerde gîte, een douche, een apero en een lekkere Italiaan. Meer moet dat niet zijn. Met een afsluitende wandeling door het prachtige stadje langs de Lot.

23/07/2017 - Klara schrijft:

Dit betreft eigenlijk mijn BLOG van gisteren maar ik was zooo murf gisteren na 24 km stappen, dat ik enkel nog rode wijn en koolhydraten wou...

Het boekske deed de trip vandag af als 22 km licht dalend en stijgend maar...

De eerste kms in de voormiddag tot een uur of één bewolkt en koud (15 °C) en regen dreigt... maar gelukkig niet nat.

Na de lunch de laatste 8 km, maar wat voor kms 😱😱😱😱. Deze 8 van de 24 (!) km waren steil omhoog en ik/wij hadden dit niet verwacht.... Wel getrakteerd op een onbeschrijfelijk zicht op de top met ons Maria, die vroom naar het dal kijkt. Ik murmel toch tegen ons Mariake dat ze mij moet zegenen, want ik ben ni voor nikske die berg opgekletterd. Onderweg 3 keer gestorven 😳🙄✝️. Ik denk dat we na ons Mariake wel vlug in het stadje Espalion zullen zijn... NOT... het is toch nog 2,5 km...

Het stadje is wel heel mooi maar ik wil eerst mijn 11 kg van mijne rug en mijn schoenen uit vooraleer de stad te bezoeken. Deze gîte is wat minder dan de vorige.

Die van gisteravond werd uitgebaat door koppel en ze kookten ook voor hun gasten en het was délicieus!!! En als dessert ne île flottante!! Zaaaaaaalig.

Nu ben ik keiblij met rode wijn en ne pizza marina. We verbruiken hier minstens 4.000 kcal per dag... Papa en ik staan constant in ‘t zweet. Kuiten van beton gekregen. Ze zijn even breed geworden als mijn bovenbenen 😳😳😳. Ik drink weer ne hulk drank en slaap als een roos... We worden ‘s morgens gewekt door het kletteren van de regen 😖😖😖😖.