17/08/2018 - Jos schrijft:

Vanmorgen om 7u00 uit bed. Na een lekker ontbijt in het hotel, op stap.

De prachtige middeleeuwse voetgangersbrug ‘Le pont Valentré’ over de Lot overgestoken en dan… klimmen geblazen. Bijna een ½ uur een steile trap op, de vallei uit. Wandeltruitje kleddernat en dat zal de hele dag zo blijven. ‘Lui zweet’ zou ons moeder zeggen.

Het blijft evenwel niet bij deze ene beklimming. In de loop van de dag volgen nog enkele serieuze kleppers. Het worden vele hoogtemeters.

Na minder dan 2 uur stappen hebben we al kennis gemaakt met een jonge Fransman, een Amerikaan uit het Midden-Westen, die zo uit een oude cowboy film kon zijn weggelopen, een dame uit Oostenrijk en eentje uit Italië.

Op een bepaald ogenblik passeren we een jonge familie. Moeder leidt een ezel waarop 2 jonge kinderen zitten, 3 à 4 jaar oud, die aan ’t zeuren zijn. De papa met een kleuter in een draagstoeltje op de rug. Ik zeg zo: ‘en route avec la famille?’ Antwoordt de papa: ‘oui et avec 2 ânes, celui-lă et moi! Hij kon er zelf mee lachen.

In de namiddag passeren we iemand met een volgeladen stootkar. Hij brabbelt zonder ophouden een taaltje dat we niet begrijpen. Blijkt een Pool te zijn. Spreekt buiten Pools geen woord andere taal. En maar brabbelen… Ik meen begrepen te hebben dat hij helemaal vanuit Polen naar hier is gekomen en via Lourdes op weg is naar Compostela. De wat sjofele man moet al gauw 6 maanden onderweg zijn…

We slapen vannacht in een Monastère de Dominicaines met 8 andere pelgrims. Eentje moet op de vloer gaan liggen gezien er slechts 4 stapelbedden zijn. Klara offert zich op.

De supervriendelijke hospitalier laat verstaan dat de Dominicaner-zusters het zouden appreciëren als we beneden in het dorp de pelgrimsviering zouden bijwonen. Een zuster brengt ons naar de kerk. Drollige situatie! Een non achter het stuur met 3 pelgrims achterin in volle snelheid de berg af. Klara en ik denken gelijk aan 'La Grande Vadrouille', de kaskraker met Louis de Funés… We hebben alle moeite om niet te beginnen schaterlachen.

Ook de ontvangst in de kapel is wat ongewoon. De priester wast als nederige verwelkoming de voeten van alle pelgrims. Na de mis een pelgrimszegening en dan met onze Formule1 zuster terug naar de gîte waar we samen genieten van een eenvoudige maar lekkere maaltijd, bereid door onze hospitalier. Met een heerlijk glas wijn. Als ik vraag naar de rekening, zegt hij ‘une donation’! Een vrije gift.

Om 22u gaat het licht uit in de slaapzaal.

17/08/2018 - Klara schrijft:

Even naar gisterenavond : na 3 treinen, 2 bussen en 1 vliegtuig (niet in die volgorde), komen we toe in Cahors en worden we opgewacht door vrienden van papa die daar in de buurt een vakantiehuis hebben. Het wordt een fijne gezellige avond met lekkere wijn en avondeten. Ik duik zelfs nog even in hun zwembad om de heenreis te verteren. Het wordt al vlug laat en tegen 23u worden we veilig en wel afgezet aan ons hotel. Laat genoeg want ‘s anderdaags roept de tocht.

Na een goed (nu nog Europees) ontbijt, pakken we onze rugzak en “en avant”.

Omstreeks 8u steken we de Pont Valentré in Cahors over. Plots staan we voor een wegwijzer die naar boven wijst ⬆️. Ik slik even. Dit wordt al direct met handen en voeten naar boven klimmen. Het is echt zoeken naar het evenwichtspunt van mijn lichaam en de rugzak. Die weegt even “weinig” als vorig jaar: 10 kilo maar met het water kom je al gauw tot 12 kilo. Na 30’ staan we ‘mest-nat’ in ‘t zweet..., welkom back memorie!.

Bon, we trekken verder. We komen onderweg veel meer volk tegen dan vorig jaar. Eerst Gregoir, ne jonge Parisien, vervolgens ne Amerikaan (volgens mij ene uit Texas: grote lange witte moustache en hoed, alleen zijn pistool ontbreekt), een Italiaanse, een Oostenrijkse dame.... Allen spreken ofwel Frans ofwel Engels. Na 19 km verorberen we ons baguette(ke) en delen we de meloen die we onderweg uit een klein stalletje hebben meegenomen in ruil voor 1 euro.

Volgens papa zijn de kilometers hier langer dan in België 🤦🏼‍♀️. Het gaat goed met de benen en de rug en hoop dat dit zo blijft want mijn rug is niet in topvorm... Na 24 km een kleine pauze aan een Mariabeeld🙏🏻.

De laatste 4 km kondigen zich aan en onderweg komen we een man tegen met een stootkarreke vol spullen. Hij lijkt al lang onderweg te zijn: beetje afgeleefd en erg mager. Het is een Pool die in zijn thuisland vertrokken is.... Hij spreekt geen andere taal dan Pools en blijft maar doorbabbelen. Zelfs Google translate is geen uitweg. Vreemd, heel vreemd...

We slapen in een slaapzaal van een Monastère EN er zijn nog nonnetjes. 🙌🏻 Een douche, de kleren uitwassen en wat platte rust. Om 18u is het pelérin mis. Omdat de kerk wat ver ligt, worden we per wagen opgehaald.... door een zuster!!! Geweldig gewoon. We worden gekatapulteerd in een Louis de Funès-film. Hilarisch. Papa en ik konden moeilijk onze lach inhouden 🤣🤣🤣🤣🤣Tijdens de mis worden de voeten van elke pelgrim gewassen als verwelkoming.... Heel speciaal - wel vreemd gevoel dat een pastoor en zuster voor je knielen om je voeten te wassen en te deppen. Ik zie de priester wel vreemd kijken naar mijne nagellak🙈🙉🙊

Zo meteen is het dineren in het Monastère maar daar morgen meer over 😜