20/07/2017 – Jos schrijft:

De voorbije nacht heeft het gedurende uren zwaar ge-onweerd, maar bij het ochtendgloren schijnt de zon volop.

Op weg dus. Direct omhoog. Langs een ruw en bijna compleet geërodeerd rotspad met stenen en blootliggende boomwortels. Het is uitkijken om niet te struikelen of weg te glijden. Helemaal tot boven op een plateau. Opnieuw een prachtig zicht op de vallei beneden.

We wandelen intussen in de Aubrac, ruige beboste heuvels met ertussen veel natuurlijke weilanden. En veel koeien. Klara heeft nog een koe-paniekje wanneer we opzij moeten voor een meute passerende koeien op weg naar de weide.

De streek is gekend om zijn uitzonderlijk lekker rundvlees. Dat gaan we vanavond eens proeven. De eerste 14 km lopen we drie heuvels op, uiteraard telkens gevolgd door een afdaling naar een nieuwe vallei. Het uitzicht is telkens weergaloos.

Tegen de middag bereiken we onze dagbestemming Aumont-Aubrac, waar we genieten van een salade met de zelfde naam. Omdat de regen wegblijft, beslissen we om nog 8 km extra te doen. Langs de weg heel veel stenen en metalen kruisbeelden waaraan talloze paternosters hangen die elke pelgrim krijgt in de kathedraal van Le Puy.

Iets over de ontmoetingen van de voorbije dagen. We maken kennis met een gepensioneerde Italiaanse militair, die in Brussel is geboren en getogen maar nu in Bordeaux woont. Hij komt nog elk jaar naar België om deel te nemen aan de evocatie van de slag van Waterloo. Als ruiter, zegt hij fier.

En dan is er het Nieuw-Zeelands koppel. Zij komen in Frankrijk wandelen om de cultuur en het historisch erfgoed op te snuiven. In Nieuw-Zeeland is er niks ouder dan 150 jaar, zeggen ze. Gisteravond en deze morgen samen gegeten met een Deens koppel. Zij waren precies blij dat ze met íemand Engels konden praten. De talenkennis van de Fransen was hen wreed tegen gevallen. Die van hun was m.i. ook beperkt.

Vannacht slapen we in een onooglijk gehucht in een woning die is ingericht als gite. Een luxe gîte! Moeder beheert de gîte, de zoon runt een snackbar een straat verder. Dat is wat men noemt een familiebedrijf. De entrecote was lekker. Alleen de tientallen vliegen er rond was iets te veel vlees!

Later op de avond zitten we buiten voor de gîte nog een uurtje samen met de andere 'huisgenoten '. Een mooi moment dat gewoon deel uitmaakt van een trektocht als deze.

20/07/2017 - Klara schrijft:

Gisterenavond een karafje teveel rode wijn... Het thuisfront had via video gesprek gelukkig niets in de mot. Niets echt spectaculair thuis: een kiek dood en ne kiekendief op de loer. Mijn 2 ventjes maken het goed maar ik mis ze fel. 💗😘.

Bijna heel de nacht geregend. Al wat er 's nachts uitvalt, moet er in de dag niet uit 😆. Om 7u30 ontbijt mèt croissant en we zijn partidos!

In vergelijking met gisteren slechts 14.5 km, dus peanuts... (denken we). Enfin, de eerste 6 km erg stijgend en zien waar ge uw voeten zet om niet te "strunkelen". Het is een veel zwaarder parcours als vorig jaar. We staan constant in het zweet. 😰😰😰😰 Maar het is een prachtige etappe vandaag: berg op, vallei in, berg op, andere vallei in... Onwaarschijnlijk mooie vergezichten. Regelmatig een kruisbeeld ✝️✝️✝️.

Papa en ik stellen vast dat we slechts 4 dagen aan ‘t wandelen zijn terwijl we het gevoel hebben dat we al bijna 2 weken onderweg zijn door de vele indrukken...

In Aumont-Aubrac om 12u30 zijn we 14.5 km ver. Ne salade en ne rosé SVP. We kijken naar het weer en beslissen nog 8 km erbij te doen! We vertrekken na 40 min rust. De laatste 2 km zijn wat moeilijk. Ik heb last van knellende schoen op de hiel bij het oplopen van de heuvel... Waar is mijne masseur nu ik hem nodig heb? 😜

We slapen in een mooie houten propere gîte van mevr. Hernandez. We komen toe tegen 15u30 na 22 km. Dat is voldoende voor vandaag: wassen, rust en diner... Een mooie nette kamer met gemeenschappelijke badkamer. EN!!! Er is een haardroger!!! Wat een luxe! 😆

Morgen ongeveer 20 km. Ik kijk uit naar de volgende ervaringen onderweg 🌳🌲🌿🍃☀️🌦...