Maandag 13 juni 2016 – 25,5 km

Eddie is 'pissed-off' (ik weet niet of dit correct geschreven is) deze morgen. Heeft geen oog dicht gedaan deze nacht door het gesnurk van Jonathan. Ik gelukkig wel, omdat ik al in een diepe slaap was toen de anderen naar bed kwamen. Om half zes evenwel wakker en dan geraak je niet meer in slaap, zelfs niet met de oordopjes.

Eddie gaat wellicht in Leòn en dag rust nemen. Zijn vrouw heeft 5 dagen geboekt in Malaga vanaf 7 juli. Aan ons tempo zijn we op 27 juni in Santiago. Hij gaat dus wat 'temporiseren' en wellicht verder naar Finisterra. Dat is na Compostela nog 3 à 4 dagen stappen tot aan de Atlantische Oceaan. De 'Finis-terrae' was voor de middeleeuwse pelgrim effectief het einde van de wereld. Daar werden de kleren afgegooid en verbrand als symbool voor het achter zich laten van het verleden.

Om kwart na acht gaan we op stap. Hemelsblauwe lucht met hier en daar wat stapelwolken, die snel oplossen. Er steekt een stevige koele wind op die de temperatuur tempert tot maximum 25 graden.

Onderweg op het pad een versleten schoen met wat bloemen in. Het is alsof de vroegere eigenaar de schoen wil eren voor de geleverde diensten.

Het wandelen begint zwaar door te wegen. Vooral in de namiddag. Het wordt elke dag wat lastiger. De afstand tussen de dorpen. De monotone vlakte met overal tot aan de horizon rijpende granen. De relatief drukke steenweg langs de kant. De zon. De wind. Het is alsof er geen eind aan komt.

Eigenlijk wandel ik een beetje op automatische piloot. Zonder nadenken. Men zegt dat de Camino je hoofd leeg maakt. Ik probeer in mezelf gekeerd 10 namen op te noemen van spelers van ons nationaal elftal. Het lukt me niet. Ik vind er geen tien. Een lichte paniek maakt zich van mij meester. Zou het kunnen dat de Camino je hoofd echt zó leeg maakt, of moet ik mij beginnen ongerust te maken?

Omstreeks 15 uur bereiken we Bercianos. Ik ben opgelucht. Eddie ook. In het enige hostal van het dorp boeken we een dubbele kamer. In de bar is een groot TV scherm. Deze avond kan ik België-Italië zien. De Italiaanse stapvriendinnen van intussen al twee weken geleden,  Graziëlla en Bruna zijn ook in het dorp. We gaan samen supporteren.

Zij stoppen woensdag in León. In september komen ze al terug om het resterende traject tot Santiago te lopen. Ze kunnen niet wachten tot volgend jaar. Ze hebben hun mannen al ingelicht.

Jonathan heeft intussen laten weten dat hij is doorgelopen tot in het volgende dorp. Wellicht zien we hem morgen of overmorgen in León.