Dag 4 - Van Dinant naar Givet (28,7 km)

Donderdag 27 augustus 2020 - Jos schrijft:

Van lichte euforie over lichte paniek naar automatische piloot.

De dag kondigt zich geweldig aan. Zon, geen wind en geen regen en een ideale frisse wandeltemperatuur.

We worden onmiddellijk terug het geasfalteerd jaagpad langs de Maas opgestuurd. Na verloop van tijd wordt dit een onverhard bospad tussen de Maas rechts en de rotsen links van ons. Bij de rotsen van Freyrs wordt het spannend. We moeten over een smalle richel bij het water met een overhellende rots. Rugzak uit en bukken is de boodschap om niet in het water terecht te komen. Klara geraakt even gekneld tussen 2 rotswanden. Papa moet ter hulp snellen.

Vervolgens door enkele koeienweides. Enkele dikbillen komen nieuwsgierig naar ons toe gewandeld. Klara wordt nerveus. Klara en koeien, dat gaat niet samen...

Na de weides worden we omhoog gestuurd. De vallei uit naar het plateau. En dan gaat het mis. Boven geen signalisatie meer. We dwalen meer dan een uur rond totdat we opnieuw een blauw-gele Compostela-sticker ontdekken.

En dan wordt het gewoon prachtig. We lopen enkele honderden meters boven de Maas en ontdekken ver beneden ons de dorpjes waar we nog naar toe moeten.

Enkele jonge wandelende Vlamingen die in de buurt verblijven, zetten ons terug op de goede weg naar de rivier.

Beneden vervolgen we opnieuw ons jaagpad langs de rivier. In Hastière een korte break voor een lunch en dan en route voor nog 12 km.

Dat worden er 12 zware. Halfweg zouden er twee terrasjes zijn. Allebei gesloten!

We lopen Frankrijk binnen. De laatste 5 km worden we een drukke steenweg opgestuurd. Langsheen een getaande industriezone. Dit is er weer te veel aan. De invalsweg Givet duurt eindeloos. Dit is afzien. Klara zegt: ik sta op automatische piloot. Stappen en vooral niet denken. Op momenten als deze vraag ik me af waarom ik dit in godsnaam doe.

We kappen ons neer op het eerste terras in het  'Quartier Historique’ van de stad. Daar stel ik vast dat ik een hotel heb geboekt 3 km buiten het stadscentrum. Een vergissing van formaat. Dus omboeken. Een formidabele beslissing. Een Logis de France uitgebaat door een bejaard koppel. Geweldig vriendelijk en behulpzaam. We besluiten om hier ook te eten. En dat hebben we ons niet beklaagd.

Givet is een mooi Ardeens stadje, toeristisch ondergewaardeerd. En nog Corona- vrij als we de locals mogen geloven.

Morgen staan opnieuw 30 km op het programma.

Donderdag 27 augustus 2020 - Klara schrijft:

Ne goeie fond en om 8u45 uit ons hotel met pak en zak. Het hotel ligt op onze weg en maakt dat we ‘maar’ 24 km naar Givet moeten stappen. Als ik 1 ding geleerd heb in het 5 jaar stappen naar Compostela: “never trust het boekske”...

We beginnen aan het jaagpad langs de Maas, vervolgens mogen we een stuk klimmen. Heerlijk in de bossen, ver weg van alles... De aanduidingen worden schaarser. Papa pakt zijne bril EN zijn boekske. Hij leest: volg NIET de GR maar volg de Maas, mogelijks dien je overhangende rots te passeren. Neem desgevallend uwe rugzak af... Ik denk: pfff, gewoon bekke bukken. Bon, en route. Op bepaald moment inderdaad smal stukje tussen 2 rotsen. Papa passeert er (zijne rugzak schuurt) en gaat even verder “kijken”. Ik blijf ff achter. Hij roept: “da gaat hier wel”. Ik probeer te passeren maar dat gaat niet. Op bepaald moment hang ik tussen de rotsen te bengelen met mijne rugzak vast... Ondertussen hoor ik papa roepen. Ik kletter terug naar boven en doe rugzak af. Papa terug op post: “awel gij antwoordt ni ?” Dan ziet hij mijne rugzak en begrijpt het. Hij helpt eerst mijne rugzak en dan mij NA de foto .

Op dit punt was “het boekske” just... We beginnen terug te klimmen maar de schelpen (wegwijzers) zijn erg schaats. We lopen een uur verloren in bos. We lopen terug en zijn terug op goede weg (denken we) We lopen op bepaald moment op de rotsen van een heuvelkam. Prachtig gewoon maar eigenlijk verkeerd aangezien we de Maas moeten volgen. Dus papa zegt : “We dalen terug naar de Maas, anders komen we er niet.” Om 12.15 u hebben we 12 km gedaan.

We volgen opnieuw de Maas en de kms beginnen eindelijk te passeren. We lunchen onderweg op terras: toast met zalm. Onze teller staat op 18 km. Normaal nog 6 km.. We steken een sluis over en wandelen verder. Het is heerlijk wandelweer maar elke dag bijna 30 km met 11 kg op de schouders weegt door...

De laatste 3.5 km zijn langs een steenweg. We wandelen Frankrijk binnen en papa wil een foto voor aankondiging grensbord aan de andere kant van de straat.    Zelfs dat is teveel. Ik poseer en grimas... Ik wil gewoon een terras en mijn schoenen uitdoen.

Het eerste terras bij de ‘Mairie’ sneuvelen we neer... 28.7 km later ipv 24 km... Ik vraag aan papa : welk hotel hebben we? Ik zoek het op : nog 2.5 km wandelen ! Hij zegt (gelukkig) :“Neeje dat doen we niet meer”. Via booking vind ik een Logis de France uitgebaat door bejaard koppeltje op 250 meter wandelen. We slapen en eten er heel goed. Op naar de voorlaatste dag. (Met het kl*teboekske)