17/07/2017 – Jos schrijft:

Om 6u uit de slaapzak. Een Frans DIY-ontbijt(je) in de grote refter van het seminarie en dan naar de pelgrimsmis met aansluitend de pelgrimszegening. Altijd een beetje een speciaal moment.

Een 60-tal rugzakkers in de kathedraal. Naast 2 Vlamingen (!) , een (ex) Brusselaar en nog enkele andere verloren gelopen Europeanen, hoofdzakelijk Fransen aanwezig. Vandaag begint voor hen allen het grote avontuur, bestemming  Compostela…

Het vertrek vanuit de kathedraal is indrukwekkend : een lange diepe trap achteraan de middenbeuk leidt naar de centrale hoofdingang, die uitkijkt op de stad beneden en de heuvels erachter.

We lopen 23 km vandaag. 600 Hoogtemeters te overwinnen. Van 600 m naar 1200 m hoogte. Het eerste gedeelte van de tocht heb ik vooral met de rugzak gevochten, vooraleer die goed zat.

Het is heerlijk genieten van de prachtige streek waar we doorwandelen. Af en toe een juweeltje van een Romaans kerkje of kapel, waar we een stempel in ons carnetje krijgen. Ik blijf het moeilijk hebben met het Franse woord 'tampon'!

Om 15 uur bereiken we onze slaapplaats, een sympathieke gîte met de al even sympathieke naam ‘Le Compost’l’. Na de verkwikkende douche, een heerlijk pintje.

17/07/2017 – Klara schrijft:

23 km en 600 hoogtemeters. Het venijn zit in de staart. Om 6u ging de wekker af. Ontbijt in de zaal van het Monastère: du pain, du beurre,  du confiture et du café. Typisch Frans ontbijt.

Het eerste kruisbeeld van velen hangt er. We zijn onderweg vandaag minstens 12 grote kruisbeelden gepasseerd .

Vooraleer we onze eerste dagtocht inzetten, is het om 7u mis en zegening van de pelgrims in de kathedraal. En dan vind je de job van je leven. Twee zwarte priesters uit Benin in Afrika. Hun passie over hun God is aanstekelijk. Na de mis volgt de zegening en krijgen we een medaillonnetje. Ik doe het onmiddellijk om. Tot onze grote verbazing zijn er minstens 65 pelgrims die die vandaag vertrekken wandelen. De meesten zijn wel uit Frankrijk. Ik stel vast dat velen toch gelovig zijn...

Na de zegening is het zover. De 'camino' loopt letterlijk in en door de kathedraal. We lopen langs trappen naar beneden de stad in, en dan uit en ik denk, dit gaat goed. Maar wat verder begint het te stijgen. We krijgen wel een mooi cadeau met het uitzicht over de stad. Maar het blijft klimmen. We staan algauw "mestnat" in het zweet. Papa nog erger dan ik. Een kerkje en een kaarsje branden is een welgekomen ‘op adem komen’.

We trekken verder. Ondertussen staat papa zijn hoed ergens tussen 3u en half 6 maar hij spreekt zich moed in, dat we zeker 4 kg zullen afgevallen zijn na 14 dagen wandelen. Ik sms dit aan mama en zij suggereert om achterwaarts te wandelen om nog meer calorieën te verbranden 🙄

Na 9 km een ice tea en jus d'orange voor de suiker. Een mooi oud kerkje en opnieuw een stevige klim brengt ons naar Monbonnet voor een lunch. Papa blijft wat achter op de klim. Ik heb de slechte gewoonte om, als ik een berg zie, te versnellen.. Heb ik van iemand geleerd op de wielerclub in Montenaken. 😉

Een 'salade tomates mozarella' en 2 cola zero’s later denken we op het gemak de laatste 7 km te doen. Maar opnieuw stevig klimmen: we moeten een heuvel over gedurende 2 km. We worden verrast met een geweldig mooi panoramisch zicht waar we alle twee stil van worden. Ja dit is het... hier doen we het voor! Onbeschrijfelijk mooi en stil. Nietig word je hiervan.

We denken: oh, de laatste 5 km zijn easy naar beneden 😏 NOT!!! De laatste kms zijn steil naar beneden met stenen en rotsen. Het is nadenken waar uw voet te zetten.

Saint-Private-d'Allier dient zich net op tijd aan. Een kamer met gedeelde badkamer is perfect. 2 Rosés en 1 douche later is het 17u. Wat rust en dan dineren. Wat is het leven toch schoon 💗🙏🏻