Maandag 15/sept –  68 km - 17,8 km/u

Geloof het of niet, deze morgen bij het ontbijt vraagt Mme Michel me of ik in haar Facebook pagina een appreciatie wil achterlaten. Ik beloof haar dat ik dat zal doen. Alleen, ik zoek in mijn bewoordingen nog naar het juiste evenwicht tussen het hartelijk onthaal en gezelschap en de (iets) minder confortabele gîte…

Vandaag een vrijwel vlakke rit gereden. Een beetje zoals een zondagse fietsuitstap met Maryse, maar dan zonder terrasje. Ik hou me voorlopig aan mijn dagelijkse ‘dieet’: om het 1,5 uur een vettige chocolatine, afgewisseld met een vettige rozijnenkoek. Ik denk éénmaal thuis, dat ik geen chocoladekoek meer kan zien of ruiken… Ik hoop dat mijn cholesterol-pilletjes hun werk doen…

Ik ben er vandaag steeds dichter naartoe gereden, de Pyreneeën, bedoel ik. Gesluierd in gitzwarte donderwolken, maar ik kon heel duidelijk de besneeuwde flanken van het hooggebergte zien.

Wat me ook constant gezelschap hield, was de maïs langs weerszijden van de weg. Gedurende tientallen kilometers maïs, maïs en nog eens maïs. Van een monocultuur gesproken!

Een heerlijke fietstocht in een vallei met zicht op het hooggebergte. Alleen kwam op ca. 10 km van Lourdes de regen wat roet strooien in het fietsplezier. Maar ik klaag niet. Een mens mag niet alles verlangen. Ik heb de voorbije 14 dagen in optimale weeromstandigheden kunnen fietsen: zon, 25° en de wind in de rug. Mijn weer-engel (of zijn het toch de weergoden…?) heeft zijn werk goed gedaan.

Volledig uitgeregend (een beter woord is ‘zeiknat’) arriveer ik in Lourdes. Maar geloof het of niet, op het moment dat ik de stad binnenrijd, gaat de zon schijnen. Wat een heerlijk gevoel.

Eerst een gezellig hotelletje gezocht, een warme douche en dan een wandeling naar ‘de grot’.

Ik heb er 4 kaarsjes aangestoken. Eentje voor mezelf (egoïst) met de vraag voor een veilige verderzetting van mijn reis, eentje voor Maryse, mijn kinderen en mijn kleinzoon, dat ze een goed en gelukkig leven mogen hebben, zoals ik er tot op vandaag één heb gehad. Eentje voor de familie, vrienden en kennissen, vooral voor die, die vandaag (erg) ziek zijn, dat ze mogen genezen en nog een tijd verder genieten van het leven. En eentje voor een vriendin van dochter Klara aan wie ik dat speciaal beloofd heb. Even toch een emotioneel moment in die kapel.

Morgen fiets ik naar Oloron-Sainte-Marie.