Woensdag 10/sept  - 105 km - 15,2 km/u

Vannacht weer weinig geslapen. Mijn gîte lag op ca 100 m van de klokkentoren van de abdij. Die klok sloeg –echt waar- om het kwartier een zware ‘doing’ met een nagalm van minstens één minuut en elk uur van de nacht het aantal overeenstemmende ‘doings’. Wat kan zo’n klok toch luid klinken in de nacht… Ik ben -denk ik- een vrij verdraagzaam man, maar als ik inwoner van Bénévent zou zijn, zou ik een mars organiseren naar de paters van de abdij met het dwingende verzoek om die klok s 'nachts te doen zwijgen...

Deze morgen ontbeten met drie ‘stappers’, twee vrouwen en een man, uit diverse Franse windstreken. Te voet op weg naar Compostela, maar elk als ‘einzelganger’ op zijn/haar tempo. Eén van de dames zei me dat ze al verschillende jaren na mekaar haar verlof gebruikte om gedurende 3 weken een traject af te leggen. Ze had dit nodig, zei ze.

Bij het verlaten van Bénévent kom je onmiddellijk in een bosrijk en vooral heuvelachtig gebied terecht. De valleien worden steeds dieper (tot soms een heuse kloof), de hellingen langer en dus ook de klimpartijen…

Op km 45 in St.Léonard-de-Noblat, een schilderachtig middeleeuws stadje met leuke pleintjes en terrasjes een koffie gedronken. Ik had mijn gids goed gelezen: hier inkopen doen want de volgende 30 km geen winkel meer. En effectief, geen winkel maar ook zelden zelfs een huis. 30 km langs smalle bosrijke veldwegen, slechts één rijvak breed.

Op 30 km van Uzerche zegt mijn boekje: ‘lange klim – 7%’. Ik verwed er mijn klak op dat de auteur hier bewust geen lengte heeft vermeld, om ontmoediging van de fietsende pelgrim te vermijden. Wat was die helling lang… Daar kwam geen einde aan.

De vermoeidheid begon echt te wegen. Blij dat ik een bord Uzerche zag.

Ik slaap vannacht in een houten chalet van de camping ‘La Minoterie’. Wat afgeleefd, maar ik heb een bed. Gezien geen restauratie op de camping ben ik in de stad wat gaan eten. In het restaurant zat een Vlaams koppel uit Oostende. Hij was ook recreatief fietser en dus erg geïnteresseerd in mijn avontuur. Ik heb hem het adres van mijn BLOG gegeven. Ik denk dat hij zijn vrouw gaat overtuigen…Het waren de eerste Vlamingen op mijn weg.

Morgen fiets ik naar Rocamadour