26/08/2018 – Jos schrijft:

Een rustige wandeldag, denk je bij vertrek.

En dat is het ook , de eerste 25 km! Koele bries in de ochtend. Temperatuur stijgt tot ca 26°. Fijn wandelweer. In de loop van de dag slechts 3 serieuze beklimmingen. Één om Marciac te verlaten, één naar Auréabat (een kerk en een Marie op een hoge heuvel, waar we aan de praat geraken met een kok van een katholieke school van een stadje in de buurt) en één op km 28, een dicht bos in. Voor de rest lopen we op geasfalteerde en onverharde veldwegen in een vlakte, richting Pyreneeën. Die we soms ook zien. Nu op minder dan 50 km afstand. Steeds weer fantastische vergezichten. Niet te vatten in een foto of video van onze smartphones.

In Maubourget -na ca 19 km- eten we een salade. Speedy Marie-Christine – zo noem ik haar nu – zit bij aankomst in het dorp enkele opgeraapte appels te eten. Later passeert zij nog even -hongerig- aan onze tafel en dan gaat ze er alweer vandoor.

Na Maubourget opnieuw de vlakte in en dan een bos in. Met een stevige lange steile beklimming. Boven op de top - uithijgend- twee spannende momenten. Het hotel belt dat de receptie gaat sluiten en dat we bij aankomst een nummer moeten bellen en dat iemand zal komen om de deur te openen. En gelijktijdig een sms van snelle Christine: ‘je suis perdu!’. Klara antwoordt: open Google Maps en zoek meest nabije gemeente of bel noodnr 112! Een ½ uur later: ‘je suis bon!’. Toch op een weg geraakt en autostop gedaan!

Wij intussen in dat enorme bos zonder degelijke wegbewijzering. Geen paniek maar toch enige bezorgdheid. We komen uiteindelijk terecht op de D6 die we nog eens ca 3 km moeten volgen tot het centrum. Na een telefoontje bij aankomst komt een dame ons binnenlaten in het hotel. Wij zijn blijkbaar de enige gasten. Alles blijkt gesloten in dit stadje, uitgenomen een bar/cafe en een pizzeria. We drinken een rosè (of twee) en eten dan een panini. Ook dat kan smaken al hadden we bij aankomst op iets meer gerekend…

Om 10 uur in bed. Wat wil je na 36 km stappen met een rugzak van 10 kg.

26/08/2018 – Klara schrijft:

Opnieuw 36 km op weg naar de Pyreneeën, bos in en bos uit naar Vic en Bigorre

Het einde is in zicht: we worden getrakteerd op prachtige vergezichten op de Pyreneeën. Het is een aangename dag: de zon streelt ons en we voelen koele bries.

Op km 19 lunchen we in Maubourguet: salade chèvre chaud. Papa drinkt onbegrijpelijkerwijs ne halve liter bier, zijn diesel. Ik blijf s middags wijselijk ver van de alcohol of papa kan me dragen tot aan onze slaapplaats.

Na de lunch lopen we bos in en bos uit. Het is vaak zoeken en uitkijken naar de aanduidingen. Kort verkeerd gelopen. Rond 17 u of km 30 effe wenkbrauwgefrons: overal zoemende bijen, een telefoontje van hotel dat ze willen weten wanneer we toekomen want dat er geen permanentie meer is en dan nog de pélerin Christine die bericht stuurt: ‘je suis perdu’! 😱. Papa regelt hotel en ik deal met wanhopige pelerin. Gene paniek maar toch effe opgejaagd.

We komen toe bij gesloten hotel om 18 u en bellen dame die 10 min later ons binnenlaat. In augustus gaat iedereen met vakantie, ook de hotel- en restaurant uitbaters... onbegrijpelijk. We moeten zoeken om te kunnen slapen/eten....Bij gebrek aan beter eten we een panini saumon met een fles rosé... ik ben uitgeteld en ga slapen om 21.45 u. Blog is voor morgen. Lourdes is in zicht ⛪️🔚