24/08/2018 - Jos schrijft:

Wanneer we deze morgen afrekenen, staat voor ons hotel Marie-Christine heftig met de armen te zwaaien. We kennen haar al sinds de eerste avond. Zij wandelde samen met een Spaanse dame die met veel spijt is moeten stoppen in Auvillar wegens te veel pijn in de voeten. Blaren en tendinitis. Marie-Christine zou in principe lopen tot Saint-Jean maar toen ze hoorde dat wij naar Lourdes gingen, wilde ze onmiddellijk ook daar naartoe. Hoewel Klara haar alle info heeft bezorgd -kaarten en overnachtingen- is ze blijkbaar niet zeker en wil ze met ons meestappen.

Het regent vanmorgen. Dus de poncho over ons heen. Eerste dorp Barran na 17 km. Het is bijna middag en dus eten we op een trap op het centrale pleintje een baguette met eendenleverpastei. (What else?).

Na nog eens 7 km passeren we in L’Ile de Noé. Een dorp zonder voorzieningen, tenzij bij het buitenlopen een bord ‘Chateau Restauration'. Wij uit curiositeit even kijken en wat blijkt: een heuse dorpsBBQ aan de gang! Genoten van een café au lait (Klara) en een 50 cl Cristal (ikke).

Nog 8 km lopen tot Montesquiou. Ik bel intussen naar de lokale Auberge maar geen antwoord. Na nog een mooie passage door bos en veld en wat eendenfokkerijen (of hoe noem je zoiets?), bereiken we het dorp. Auberge gesloten, chambres d'hôtes op voorhand te reserveren, dus óók gesloten. Oeps! Dit is niet voorzien in het plan! Wij naar het gemeentehuis. De enige werkneemster daar, madame la secretaire, een supervriendelijke dame belt enkele adressen. De tweede is raak. Een camping hoog op een berg ca 3.5 km buiten het dorp. Ja, zij hebben nog een plaats en kunnen eten maken . Wij super gelukkig! En super moe bij aankomst!

Onze teller vandaag staat op 36 km. Maar wat een plaats! Moderne stacaravan met alles erop en eraan, een zwembad (waar we dankbaar gebruik van maken) en super vriendelijke Nederlandse eigenaars/uitbaters die ons een heerlijke maaltijd bereiden. Een Franse entrecôte met Belgische frietjes en gestoofde biogroentjes van de lokale boer. En twee pichets rode wijn!

Om halftien in ons bed. Wij hopen dat Marie-Christine die voor ons uit is gelopen een veilig onderkomen heeft gevonden. Maar daar moeten we niet aan twijfelen. Op de Chemin de Saint-Jacques valt alles steeds in zijn plooi.

24/08/2018 - Klara schrijft:

Ik word wakker om 6.30 u met stijve heupen en ben bang voor de komende 32 km. We planden om rond 7.30 u te vertrekken, maar door de regen wordt het 8.15 u.... Onze poncho in de aanslag en hij wordt gebruikt. Het weer is wisselvallig. Dit is ook de camino: wandelende natte spookrugzakken. Ik vind het goed zo. Kleding en spullen zitten in aparte plastieken zakken in de rugzak zodat niets nat wordt & a little rain never killed somebody. En er is geen make up om uit te lopen. Heerlijk!

Het wisselvallige weer creëert mooie landschapstaferelen. De Française Christine loopt de eerste KMS mee maar ze is te snel. Voor haar is het meer een doel om er te geraken terwijl mijn doel onderweg zijn is en te genieten van elke stap. Wanneer ik toekom is van minder belang, ik wil vooral genietend toekomen. We laten haar dus passeren op km 10.

Op km 17 komen we een gehucht binnen omstreeks 11.30 u. We besluiten er te picknicken : 1 baguette, paté met foie gras en Schweppes agrum. Ik eet,-papa weinig. Dit is wat ik moet doen als ik hier nog 15 km moet bijpompen ( het zullen er nog 19 worden of in totaal 36 km).

Op km 25 L’Isle-de-Noé, een mooi gehucht met een bar-resto bij een chateau: papa drinkt een grote pint en ikke café au lait. Ik eet nog een stuk baguette. Kwestie dat die volgende 8 km (die 11 zullen worden) goed passeren. Vanaf km 28 wordt alles automatische piloot... nergens meer pijn, ik voel geen rugzak meer, de dorst is weg, en het verstand denkt: o dat is een mooie wolk, o die is nog mooier.....

Bon, op km 33 komen we toe in MONTesquiou... om te vernemen dat er geen slaapplaats is. Ik blijf rustig. We spreken een dame in het gemeentehuis aan, die zo vriendelijk is om een mogelijke slaapplaats te zoeken. Ze belt naar camping 3 km verder op en ik denk bwaaa wat is 3 km na 33 km. Lets do this.

We kunnen slapen in stacaravan en er is eten. Ik ben er gerust in. De 33 km worden uiteindelijk 36 km. Wat ik toen nog niet wist, was dat papa dacht aan zo een campingcar à la Coco Flanel waar Urbanus moest douchen in een bad tussen de koeien 🤣 We stappen de camping L’Ajoul tegemoet. Vriendelijk Hollands koppel met 2 leuke honden, 3 poezen, kippen, konijnen en een volière. Hun camping heeft plaats voor kampeerders met tent of mobilhome. Alle voorzieningen ! Er is zelfs een zwembad.. En ze hebben 2 moderne stacaravans. Ik ben mee. Papa daarentegen vraagt of er douche is bij zwembad waarop de vriendelijke dame zegt: alles is in stacaravan hoor 🤣 Nog nooit in caravan geslapen? Voor alles een eerste keer.

Papa en ik nemen duik in zwembad. Om 19.30 u diner aan terras onder patio. De gastheer Clemens zorgt voor fijne ontvangst en de dame Monique staat in keuken: Tis Belgisch feest: entrecote met frietjes en vin rouge. Heerlijk. Na het koken komen ze er gezellig met hun vin rouge bijzitten. De honden en poezen ook... (H)eerlijk complexloos.... Ik weet niet waarom, maar ik kom hier zeker ooit terug...ik voel het gewoon ❤️