Van Olloy-sur-Viroin naar Rocroi  (29,7 km)

Zaterdag 29 augustus 2020 - Jos schrijft:

Deze morgen om 7u30 staat de mobiele bakker aan onze chalet. Een croissant en een chocoladekoek smaken toch beter met warme koffie dan met een koude cola...

Klara smeert intussen enkele boterhammen met hesp voor een mogelijke bos-lunch!

Naar het dorp en daar al direct enige verwarring over de te volgen weg. Twee bordjes: eentje naar links en eentje naar rechts!

Wij kiezen voor de linkse en die stuurt ons onmiddellijk een prachtig bos in waar we na 10 km in de buurt van Oignies terug uitkomen. Naar het dorp voor een heerlijke koffie in één van de drie helaas gesloten cafés. Dan maar op een bank bij de kerk onze voeten wat gelucht en bijgedronken met water..

Opnieuw na een steile klim een prachtig bos in voor bijna 11 km. Ver van alle menselijke activiteit. Complete stilte. Zelfs de vogels zwijgen door de lichte regenval. Halfweg dat bos zetten we ons neer op een gevelde boom en eten we de boterhammekes van Klara. Die spoelen we door met water. Het moet gezegd dat die Chimay Blanc van gisteren omstreeks hetzelfde uur veel beter smaakte...

In het gehucht Moulin de Manteau steken we opnieuw de Belgisch-Franse grens over. Een bordje zegt ons dat hier twee wegen naar Compostela samen komen. De Via Monastica, die wij de voorbije dagen gewandeld hebben en de Via Campaniensis die langs Rocroi, Reims en Troyes naar Vézelay gaat, één van de Franse stadjes waar in de Middeleeuwen pelgrims verzamelden om in groep verder te trekken.

Wij kiezen voor de Via Campaniensis, maar dat valt tegen. Onze Franse Compostela-vrienden zijn niet zo zorgzaam met de bewegwijzering en het is dus uitkijken naar de juiste weg.

Na nog eens 10 km langs vooral geasfalteerde veldwegen bereiken we Rocroi, een klein achthoekig en volledig ommuurd stadje waar 8 toegangsstraten uitgeven op het centrale plein Place d'Armes. Een idee van Vauban , de oorlogsarchitect van Lodewijk de 14de.

En daarmee komen we weer aan het einde van onze dit jaar korte 6-daagse tocht .

Omwille van Corona een beetje een speciale tocht, anders dan in Frankrijk en Spanje maar toch verrassend leuk ondanks de lange dag-afstanden. Maar verrassend genoeg om Klara te laten besluiten dat we hier volgend jaar misschien een vervolg moeten aan breien, ipv onze tocht in Spanje verder te zetten.

We hebben 12 maanden om erover te slapen...

Zaterdag 29 augustus 2020 - Klara schrijft:

Last day: 30 km van Olloy-sur-Viroin naar Rocroi. We passeren vandaag opnieuw de Belgisch-Franse grens. De Maas is intussen ver achter ons. Om 7u15 de wekker in de camper. Ik struikel zonder zicht (leve lenzen) naar het gebouw met de douche-units MET handdoek. Ondertussen wordt het ontbijt geleverd. Ne Kattewas en terug naar camper om zak te pakken. 2 koffiekoeken later, gepakt en gezakt. We zwaaien naar de giro meisjes en gaan op zoek naar de blauwgele schelpen. Al gauw op route en het is goed aangeduid.

We lopen minstens 20 km in bos. Prachtig gewoon. Heerlijke geuren. Dit is het! Hiervoor doe ik het. Weg van alles, in de natuur met alle geuren en kleuren. We lunchen op km 21 op boomstammen tussen 2 friezel regenbuien door. 2 boterhammen met hesp en 1 banaan: overschot van gisterenavond. Ik heb eerlijk gezegd dit jaar voor eerste keer koud gehad en kon best fleece en regenjas gebruiken.

We lopen verder. De laatste 9 km zijn zwaar, verkeerd of niet goed aangeduid, ook vaak verhard en in woonkernen. Maar we doen verder. We komen na bijna 30 km toe in Rocroi: vestigingsstadje in 8 hoek met in het midden een groot plein. Ons hotel daar ook. Eerst op zoek naar café. Het enige geopende ! Papa bestelt plaatselijk bier en ik hou het safe met ne witte wijn. Op de Camino stijgt de alcohol niet naar mijn hoofd, maar wel in mijn benen... We ontmoeten Antwerpenaren in het café. Na uurtje repos checken we in. Goeie douche en om 18 u terug naar ons café. We zoeken en vinden Italiaans resto met houtoven. We bestellen er 2 pizza’s waarvan er 1 overblijft... Ze zijn overheerlijk maar gigantisch...

Papa en ik overlopen onze tocht en de tocht van volgend jaar. Ik heb zin om deze verder te zetten in Rocroi, richting Reims en Vezelay. Frankrijk heeft mijn hart qua natuur. Papa mijmert en zegt: dan moeten we nog ‘teen en tander’ opzoeken.. Om 20.30 u geven we er de brui aan. Onze ‘iver’ is op ... moe. We trekken naar de kamer om te bloggen en te chillen. Op wacht naar de taxi van morgenmiddag, en de armen die ik altijd zal zoeken...