Vrijdag 3 juni 2016 – 31 km

Gisteravond hebben we samen gegeten met de Duitse Ingrid en Karin. Omwille van een extra fles lekkere Rioja-wijn is het wat later geworden dan gewoonlijk. Om 23 uur (licht) beschonken in bed.

Deze morgen, na een ontbijt in een bar in de stad, om half acht op weg gegaan. Bij het verlaten van de stad zien we Alesandro, een beer van een vent, die wellicht 5 dagen per week in de fitness zit. Hij heeft pijn. Hij heeft beide voeten doorheen de blaren van teen tot hiel doorboord met naald en draad. Overal steken gele draadjes uit zijn voeten. Niet mooi om te zien. Hopelijk gaat dit niet ontsteken. Maar hij wil verder...

Vandaag lopen we op een vrij gemakkelijk glooiend pad praktisch de hele dag door de wijngaarden van Rioja. Zover we kunnen zien links en rechts van ons (oude) wijnstokken. Hier en daar een bodega (=wijnhuis).

We lopen een tijd langs de autostrade. Een 'bekaert' omheining scheidt ons van de drukke weg. In het metaalgaas zijn honderden houten kruisjes gestoken. Pelgrims zoeken een stokje, breken het en steken het in de draad. Indrukwekkend!

Na 13 km het eerste dorpje Navarrete. Gezellige terrasjes.  We beslissen om hier iets te eten. Tijdens de lunch gaan de schoenen uit. Om de verhitte voeten wat koeling te geven. We bezoeken de parochiale kerk. Het interieur dateert uit de 16de eeuw, barok en rococo. Ongelooflijk mooi. Hier zie je dat Spanje ooit een machtige en rijke natie is geweest.

Weer op weg. Opnieuw kilometers langs eindeloze wijngaarden. Ergens in de schaduw van een olijfboom spelen twee veldmuzikanten (= twee straatmuzikanten in het veld) op een gitaar. Een aangenaam en welgekomen rustmoment.

Onderweg komen we Makoto tegen. Een sympathieke Japanner van rond de dertig in kimono en met een plat strooien lampekaphoedje op (ik weet echt niet hoe ik dit anders kan beschrijven). Een ongelooflijk vriendelijke jongen.

Stilaan verliezen we vrienden van de eerste dagen. Ze nemen een rustdag of stappen een kortere etappe. Gelijk zien we nieuwe gezichten. Mensen die één en twee dagen voor ons in Saint-Jean zijn vertrokken en die we nu inhalen.

Het volgende dorp Ventosa op 8 km. Daar ontmoet ik Alex, een 23 jarige Franstalige Brusselaar die 124 dagen geleden thuis is vertrokken met rugzak, tent en een paar zware rollerblades. Zonder 1 euro op zak! Ik vraag hem hoe hij overleeft. Wild kamperen zegt hij, water vind je overal en voor eten ga ik winkels binnen en vraag naar voedsel waarvan de bewaardatum is overschreden. Hij is van plan om na Santiago de hele weg terug te voet af te leggen. 

Nog 10 lastige kilometers in de brandende zon voor we Nájera bereiken.

Vannacht slapen we in een hostel. Op de vierde verdieping. Een kamer met 9 bedden. Een frisse badhanddoek op elk bed. Ongelooflijk hoe je kleine dingen als een badhanddoek gaat appreciëren!