Dag 11 - Van Livinhac naar Figeac - 24 km

Veel lekker fruit langs de weg!

 

28/07/2017 – Jos schrijft:

Gisteravond ben ik in mijn eerste slaap als plots het licht aangaat en Klara- rechtop zittend in haar bed- zegt: zie, allemaal rupsen tegen het plafond. Ik zie niks. Ik vraag me af of er iets mis was met de pichet rode wijn tijdens de maaltijd of het poirke erna.

Nadien heerlijk geslapen. Onder een echt laken en deken. Wat een luxe!

Onze hospitalière maakt er ons attent op dat er vandaag over de hele 24 km nergens een bevoorrading mogelijk is. Dus kopen we een ‘pain au jambon’ bij de bakker hiernaast (wellicht familie van onze beenhouwer…)

Raar maar waar. We sliepen in Livinhac LE HAUT maar bij het verlaten van het dorp moeten we direct omhoog. Steil omhoog! Een uur lang. Om 200 hoogtemeters te overwinnen. We verlaten opnieuw het dal. Bye bye Lot.

Dan lopen we uren over rustige landwegen en veldwegen. Op en af. We passeren verschillende kleine sympathieke landbouwgehuchtjes. Een man scheert zijn iets te hoge haag. Enkele paarden kijken uit op de vallei... En effectief, geen winkel. In het beste geval een bronnetje met ‘eau potable ‘.

Rond km 15 staan we plots voor een bar/resto. Nieuw. Staat ook niet vermeld in onze gids. De eetzaal zit plein, overvol. Met (werk)mannen die komen lunchen. In echt een verloren gat. Onze koffie en cola (voor de suikers) smaken.

En dan terug op weg. Raar maar waar. Telkens als wij iets eten of drinken, moeten wij omhoog. Ook nu weer.

Langs de weg wilde braambessen. Heerlijk zoetzuur. Wat later plukt Klara een rijpe peer. En nog wat later passeren we een pruimenboom. Het broodje van deze ochtend blijft onaangeroerd in de rugzak.

We passeren een wijngaard. De eerste. Oh ja, we lopen richting Cahors, de regio met de bijna zwarte Malbec wijnen.

En dan plots duikt ze weer op. De vallei met ergens diep beneden de Lot.

Na een fikse afdaling lopen we over de ‘pont vieux’ de stad in. Op een overdekt marktterras een echte Chouffe gedronken en twee hotels bevraagd. ‘Complet’. In een Best Western is er nog plaats.

Met onze vuile was naar een ‘lavarie ‘ en nadien de mooie stad verkennen. Echt de moeite waard. Prachtige middeleeuwse patriciërshuizen in smalle straten. Boven in de stad de Dominicaner abdij en kerk. Te weinig tijd om van al dit moois te kunnen genieten.