18/07/2017 - Jos schrijft:

Vandaag een harde noot gekraakt. 22 km die we niet snel zullen vergeten Bij het verlaten van onze gite al direct omhoog. Naar een plateau 350 m boven de diep uitgesneden gorges van de rivier de Allier.

Ter hoogte van Rocheguide verstoren we de liefdesperikelen van een ezelskoppeltje dat de restanten van een Chapelle St-Jacques bewaakt. Hier gaan de bruinrode lavastenen van de Vélay over in wit granieten rotsen van de Margaride.

Dan gaat het plots langs een verschrikkelijk steil rotsbospad naar beneden. Klara schuift bij wijlen op de poep naar beneden. Helemaal tot aan de oever van de Allier in het dorpje Monistrol. Nooit eerder heeft mijn T-shirt uitwringbaar nat gestaan in een afdaling. Daar iets gedronken om te bekomen van de emotie en een sandwich laten inpakken, want volgens ons boekje geen bevoorrading meer de volgende 15 km.

En dan begin het. Dikke 13 km omhoog naar het plateau aan de overkant van de rivier. Bij momenten verschrikkelijk steil. Puffen en blazen... Ergens halfweg deze lijdensweg in het bos onze sandwich gegeten. En blij dat we in een gehucht wat verder een fonteintje vinden met 'eau potable'. De laatste 2 km in dalende lijn naar Saugues. Bij het stadje een houten beeld van een vreesaanjagend dier, dat herinnert aan 'La Bête du Gévaudan', dat in de 18de eeuw de streek terroriseerde en meer dan 100 dorpelingen -vooral vrouwen en kinderen die in de velden werkten- verscheurde.

We slapen vannacht in een soort sportcentrum, maar gaan eerst uit eten in één van de betere restaurants van het stadje. Dat hebben we verdiend.

18/07/2017 - Klara schrijft:

2de  stapdag: 21 km STEIL omlaag en STEIL omhoog!!!

About last night : menu pélerin avec vin rouge 🍷 in de herberg ‘Kompost’l. Na bijna 37.000 stappen smaakt alles🍽.

Om 6u30 ging de wekker af. File aan de badkamer. Frans ontbijtje in self service. Kennis gemaakt met een Française met Italiaanse roots, getrouwd met een Japanner... Ge komt wat tegen op de route.

We starten om 08u20 en volgens boekje slechts 19 km. We denken : makkie... NOT... We zijn het dorp nog maar net uit of het gaat steil naar beneden tussen rotsstenen. Mijn schoenen schuiven meer dan die van papa, dus het is hand in hand naar beneden "kletteren". Pas evident... Doe het maar ne keer met 11 kg op uwe rug. Het is constant zoeken naar evenwicht.

Monistrol d'Allier dient zich in het dal aan. Oeftie! Ne café au lait en ne pompelmoes sap smaken. Vlug nog 2 sandwiches bestellen voor onderweg want de komende 15 km geen dorp in ‘t vooruitzicht. We denken, nu hebben we het ergste gehad. NOT Vanaf nu is het steil bergop... Wel mooie vergezichten, maar het is zo steil dat we moeilijk kunnen rondkijken. Plotseling zien we een kerk in rots : ‘Chapelle de la Madeleine’. Er zit een dame en oudere heer. Hij stelt zich voor als Robert. Hij heeft de camino 25 keer gelopen (dixit) en heeft nu een gîte. Hij is hospitalier. Hij helpt de pelgrims. Zo ook was Marie-Madeleine: zij verzorgde de voeten van de apostels  door ze in te wrijven met lavendel en ze vervolgens te masseren met haar lange haar... Papa brandt een kaarsje en we zetten onze steile tocht verder.

Er zijn weinig foto's getrokken onderweg... Het was erg zwaar. Halverwege de berg om 12u15 een suikerdip. Enkele boomstronken zijn ideaal voor een picknick. Niet uit honger maar gewoon uit nood voor suiker... We moeten nog even door... We lunchen en trekken verder. Na ongeveer 3 km en nog 6 km te gaan, komen we in een glooiend landschap terecht. We zijn blij dat het niet meer zo steil is, want voelen de vermoeidheid in onze benen.

Saugues zien we eindelijk aan de horizon opduiken. Enkele houten kunstwerken verwelkomen ons. Uiteraard ook het beest van Saugues, want volgens de legende heeft hier vroeger een beest de stad in de ban gehouden door verschillende slachtoffers te maken... Ik denk er het mijne van en trek ne foto van papa naast het houten beest. Het trekt trouwens op Fons (= mijn hondje) 😂 Ik wil gewoon mijn schoenen uit en ne rosé! 😜

Onze overnachtingsplaats goed gevonden. Wel zo een douche waar heel de badkamer onder water van staat maar "whatever"... Na wat googelen supergoed resto gevonden in onze overnachtingsstad: ‘La Terrasse’. We reserveren. Ne mens moet toch eten? Papa stelt zich de vraag: ik moet toch geen lange broek aan? Ik zeg: we zitten op de camino en niet in Saint-Tropez hé... Trouwens, die mens wil gewoon betaald worden en ik heb vandaag minstens 5.000 kcal verbrand. 😜

Morgen gelukkig platter... wel 33 km maar bon. Dat zien we morgen dan wel weer 🙃 En route !