Dag 1 - Van Pamplona naar Puente La Reina - 24 km

Dinsdag 17 augustus 2021 - Jos schrijft:

Vanmorgen bij het verlaten van onze hostal een panadería opgezocht en als klein maar stevig ontbijt een broodje met spek en eieren verorberd. We gaan de calorieën nodig hebben. Uitbaters zijn een Chinees echtpaar. Het valt op hoeveel bars en restaurants worden uitgebaat door mensen van Chinese afkomst, zegt Klara. Het gele gevaar -mijn excuses aan alle Chinesen bij deze- zit dus ook al op de Camino de Santiago!

Het is effenaf koud, winderig en regenachtig deze ochtend. Dat betekent de regenjas aan tot aan de namiddag. Dan gaat de zon schijnen.

We verlaten de stad via brede groene lanen en parken. En dan gaan we klimmen. Drie uur lang. Meestal matig, soms erg steil, op een smal pad bezaaid met ongemeen veel rolkeien. We passeren een jonge vrouw met zware rugzak, duwend en trekkend aan een brede kinderkoets met daarachter een kleuter van een jaar of drie. Ook op weg naar Compostela!? Ik wens haar een ‘buen camino’ maar denk gelijk dat dit wat sarcastisch overkomt. Ze glimlacht evenwel.

In het gehucht Cizur Menor drinken we in het plaatselijke winkeltje, dat leeft van de pelgrims, een koffie, voor we de laatste steile klim van ca 4 km aanvatten naar de top van de Alto de Perdón ('Pas van de Vergeving') op 770 m boven de zeespiegel. Ik zeg tegen Klara dat hier wellicht een deel van haar zonden wordt vergeven. Maar niet allemaal; de rest in Compostela…

Op de top van de berg silhouetten van roestige stalen pelgrimsfiguren die naar het westen kijken. En een prachtig panorama met zicht op Pamplona in de vallei achter ons en de dorpjes voor ons waar we nog heen moeten.

Tijdens de steile afdaling eten we op een geïmproviseerde bank ons broodje van de Chinees.

Onderweg passeren we nog een gedenkteken van een wellicht ter plaatse overleden Vlaming.

We blijven nog een 10tal km op de heuvelrug lopen en passeren nog enkele mooie dorpjes. Intussen is de zon van de partij in een volledig opgeklaarde hemel.

Omstreeks 16 uur bereiken we na 24 km stappen Puente la Reina, een prachtig bewaard middeleeuws stadje. Het dankt zijn naam aan een 11de eeuwse brug over de Arga-rivier, die destijds op vraag van de toenmalige Koningin van Navarra werd gebouwd omdat te veel pelgrims verdronken bij het doorwaden van de rivier.

Terwijl ik dit schrijf op het terras voor onze hostal, is Klara druk aan ‘t tokkelen op haar laptop en aan het telefoneren met cliënten. Het werk is niet thuis gebleven!

Dinsdag 17 augustus 2021 - Klara schrijft:

In limine.

Daar waar papa aanvankelijk zijn tocht startte op zoek naar zijn geloof na zijn pensioen in 2013, waar ik in 2016 op zoek naar toen onbeantwoorde vragen, mee aansloot in de tocht naar SDC, zijn we intussen door het mooie Frankrijk gekruist, hebben we de Pyreneeën overwonnen, hebben we meer dan 1000 km op onze teller staan en zijn de vragen intussen beantwoord. Het geloof gaat op en af. Zeker indien mensen totaal onrechtvaardig van ons worden weggehaald. Ik draag haar de komende weken beetje mee.

Gisterenavond ons nog tegoed gedaan aan pintxos en vino tinto in een gezellige bar. Niet al te laat naar bed om uitgerust te zijn voor de eerste stapdag. Deze zou 24 km bedragen met 1 steile helling en 1 steile afdaling (volgens ‘het boekske’, maar ‘het boekske’ is soms ni just!).

We zoeken om 8 u een barretje in Pamplona waar we koffie drinken en broodje met ei eten. We nemen er nog eentje mee voor onderweg, want we weten niet of we onderweg nog iets gaan tegenkomen om te eten. Het duurt ongeveer 3 kwartier voor we de stad uit zijn en dan begint het lichtjes te stijgen.

Het is niet echt warm (18 °C) en bewolkt, maar ideaal wandelweer. Tegen de middag staan we op de top van de berg en komt de zon erdoor.

Onderweg zijn we wel wat volk tegengekomen waaronder een jonge vrouw met een kleutertje. De vrouw sleurde een speciale kinderwagen mee én een rugzak én een tent… We staken ze voorbij, gelet op hun heel trage tempo. Ik ben alleszins niet zeker of het ventje het zo leuk vond…

We komen ook nog 2 jonge koppeltjes en 2 dames die samenlopen tegen. Het zijn bijna allemaal Spanjaarden met een kleine rugzak. Door Corona zijn er veel minder internationale pelgrims.

We eten ons broodje en een nectarine en ik doe pipi in een ravijn met wind tegen. Niet zo een goed idee…. Enfin dat weten we dan ook weer. Ik moet zeggen dat de eerste dag betrekkelijk goed 'gelopen’ is en ik van weinig last heb.

We komen toe in Puente La Reina en ben niet moe. Een vino rosado, een douche, mijn short en kousen uitwassen en ik zet mij op een terras met (opnieuw) een vino rosado en mijne PC om wat hete kolen uit het professionele vuur te halen…

Voila - ik kijk uit naar de volgende stapdag naar Estella (25 km). En uiteraard ook naar het contact met het thuisfront !