Maandag 15/07/2019 - Jos schrijft: 

Voilà, de kop is eraf.

Deze morgen om 7u30 uit bed, een kattewas, de rugzak ordentelijk gepakt en hupsakee, weg zijn wij…Tot op het terras van de Italiaan om de hoek, voor een café au lait en een warme croissant. Met een lege maag kan je immers niet op weg!

Nog even tot op het centrale plein van de ‘Sanctuaire‘ voor een fotoshoot en dan duikelen we het ‘Fôret de Lourdes’ in. We stappen enkele uren langs de ‘Gave de Pau’, die al klaterend het smeltwater van de bergen afvoert. Ons enige gezelschap in dat bos zijn de steekmuggen, zodat we onze anti-insectenspray moeten bovenhalen.

Tot in St-Pé de Bigorre, waar we ons op het terras van de plaatselijke bakker trakteren op een koffie met een rozijnenkoek. Ik maak van de gelegenheid gebruik om even te bellen met de beheerder van onze slaapplaats vanavond in Asson, een gîte van de lokale parochie. De vriendelijke dame zegt me om tijdig inkopen te doen voor het avondeten want in het dorp is de enige epicerie op maandag gesloten. Dat zullen we dus doen in het volgende dorp L'Estelle-Bétharram.

Na St-Pé lopen we in een meer open en glooiende vlakte. Een smalle asfaltweg slingert zich langsheen maïsvelden en graasweiden. We besluiten om in Bétharram eten te kopen voor de middag, deze avond en morgenvroeg. Maar…, bij het binnenkomen van het dorp passeren we een restaurantje met annex gezellig terras. Klara en ik kijken naar mekaar en denken het zelfde. Vergeet die sandwich voor deze middag, we gaan hier lunchen. Voor 14,5 € p.p.: soep, saladebuffet, een vis als hoofdschotel, twee bollen ijs als dessert en een koffie als afsluiter. En niet te vergeten een demi pichet rosé! Gewoon geweldig!

Na de lunch bezoeken we de ‘Sanctuaire de Bétharram ‘, een prachtige 18^de eeuwse abdij, met zijn barokke kapel en kruisweg. Althans, dat was de bedoeling, want alles was gesloten wegens restauratiewerken. Hier heb ik in 2016 kennis gemaakt met Eddie, de Schot in kilt, waarmee ik toen volle 3 weken heb samen gelopen en vrienden voor het leven ben geworden!

Na de Sanctuaire volgt de eerste serieuze beklimming van deze tocht. Een dikke km heel steil omhoog door een dicht bos. Boven krijgen we een zicht op de eerste erg nabije Pyreneeën cols.

Nog 6 lange KMS naar Asson, eerst door een open golvend landschap, later opnieuw door een bos.

Onze gîte is ‘complet’. 6 Bedden in een aftands zaaltje in wat vroeger wellicht een schuur is geweest. We slapen in het gezelschap van 3 Fransen en een Canadese dame. De douche en de ‘coin cuisine’ bevinden zich in een apart gebouwtje. Na de douche onze stapkleren uitwassen en bloggen.

Terwijl ik dit schrijf omstreeks 17u30 liggen er enkelen al stevig te ronken in hun bedstee. De meesten zijn al lang onderweg en dan gaat de vermoeidheid wegen.

Straks nog iets eten en dan gaan we wellicht ook vroeg onze nest in. In dit gat valt immers niks te beleven.

Maandag 15/07/2019 - Klara schrijft:

About last evening: ik zeg het niet graag maar ik heb een neus voor goeie resto’s. En die hoeven niet per se duur te zijn. Ik kies, vader volgt: ‘Au piment rouge’. Echte Baskische keuken. We nemen menu en uiteraard ne goeie Spaanse Crianza. Ge kunt bijna bijten in de wijn. Papa murmelt ongeloofwaardig dat we misschien beter toch geen fles hadden genomen. (We hadden er al 1 op als aperitief). We eten een heerlijk 3 gangen menu: carpaccio van rode peper, gegrilde verse inktvis met pasta en ik als dessert uiteraard kaas - papa gaat voor de crème brulée. Der moet verschil zijn! Voor 19 euro .... ni te geloven. We stellen vast dat we ons weer laten gaan hebben en beloven elkaar (ongeloofwaardig) het morgen soberder te houden. We ‘strompelen’ naar hotel en kruipen bed in. Aldaar stellen we vast dat de café toch ni de-cafiné was en blijven lang wakker... maar de ochtend doet zich sneller voor dan gepland.

Ne kattewas, rugzak inpakken, papa vecht voor de eerste keer met zijn plastieken zakskes en vervolgens met zijn rugzak en zijn drie brillen🤣 Ik denk: ne café au lait en ne croissant svp. Kort ontbijt en welle weg.

De benen zijn goed, de kop nog beter. De eerste 11 km vliegen om. Het weer is heerlijk: 23 graden, zon, wat wolkjes en een fijn windje. De vallei is groen en we volgen de rivier Gave de Pau die het smeltwater uit de Pyreneeën vervoert. Die gaan we een aantal dagen volgen vooraleer we echt de Pyreneeën oversteken via de Somport-pas.

Rond km 12 -omstreeks 10 u- drinken we ne café en delen we ne rozijnenkoek. Papa belt ondertussen naar een gîte, want het stadje waar we gaan slapen heeft weinig slaapplaats en waarschijnlijk geen mogelijkheid van diner. Zo blijkt. We moeten onderweg voor picknick-diner zorgen. PANIEK : gene kurkentrekker bij. Ik zet die enige zorg voor vandaag aan de kant en ga uit van draaistoppen😝

We wandelen verder. Ik zeg dat mijne rugzak van mijn heupen zakt en vader springt in dat hij precies ook vermagerd is tegenover vorig jaar. Ik zeg: wishfull thinking is het begin van alle positiviteit.

We steken een prachtige brug over op 19 km. Ernaast mooi gebouw met kapel. We zijn in Lestelle-Bétharram. Mooi dorpje. Hier gaan we eten inslaan voor deze avond en trachten te lunchen. We kopen olijfjes, baguette, plaatselijke fromage et jambon, wat tomaten en vijgenconfituur, en uiteraard : een fles wijn EN ne kurkentrekker ! Het feest kan beginnen 😆

We passeren resto ‘Quatre Saisons’. Er hangt menu buiten van 14 EUR met pichet de vin. We kijken naar mekaar en vader zegt: we leven maar 1 keer hè... en ’t zijn nog maar 6 km... Ik denk, ik ben echt in de juiste familie geboren. De kok brengt de gerechten aan tafel. Lekker en voor geeeen geld.

We moeten elkaar na de vin rosé uit het dipke trekken en beginnen aan de laatste 6 die eigenlijk 7.5 zijn. Het is de eerste km serieus klimmen. Papa zijne hoed staat op half zeven en is kleddernat van het zweet. Ik volg mee in het zweten en het stinken...

Op 26,9 KM komen we toe in Asson. We lopen naar de kerk en de dame van de gîte komt ons aldaar opzoeken en brengt ons naar onze slaapplaats voor vannacht. We delen de kamer met nog 4 anderen: 2 Fransen -vader en zoon-, een Canadese dame en nog ne Français. Douchen kan in apart kamertje. In de keuken waar nog 2 mensen slapen, zetten we onze picknick weg. De koude douche is heerlijk. Ik was mijn kleding uit in de gootsteen van de keuken en hang ze te drogen. Ik ben benieuwd welke verhalen wij deze avond nog gaan horen of beleven 😉 A ja en dan naar de wijn op ons terrasje… Wat kan het leven schoon zijn! ☀️🍷