Zaterdag 20/07/2019 - Jos schrijft:

Deze nacht omstreeks 4u bijna uit mijn bed gevallen van ’t verschieten nadat de kamer werd verlicht door een één bliksemschicht, gevolgd door een donderslag, alsof de bliksem op de albergue was ingeslagen. God, wat kan het hier lelijk doen!

Vandaag begonnen aan de Camino Aragónes, een middeleeuwse pelgrimsroute die in ca 6 stapdagen loopt van de Col du Somport naar Puente La Reina in Navarra en daar kruist met de Camino Francès, die elk jaar door ca 200 000 mensen gelopen wordt vanuit St-Jean Pied de Port. Vanaf nu wijzen gele pijlen ons de weg, het symbool van de pelgrimsroutes naar Compostela.

De eerste 7 km gaat het steil naar beneden via veelal in de rotsen uitgebouwde trappen.

We bereiken Canfranc Estacion, een dorpje dat is ontstaan nadat Frankrijk en Spanje in 1927 samen een spoorlijn bouwen met een tunnel door de Somport. In 1970 ontspoort een goederentrein en wordt de spoorlijn door Frankrijk niet meer hersteld. In het dorp staat een prachtig interbellum station te verkommeren.

Dan gaat het duidelijk minder snel omlaag. We volgen de bedding van de rivier de ‘Ebro’, waarvan de bron boven op de Somport ontspringt. We passeren het oorspronkelijke dorp Canfranc en vervolgens Villenuva, waar we in een winkeltje inkopen doen om ons een ‘bocadillo' te prepareren, die we soldaat maken op de trappen van een verlaten huis. Ne mens moet ergens eten.

We hebben intussen 17 km afgelegd. Ons boekje zegt nog 13 te gaan, maar het worden er uit eindelijk nog bijna 20! Het eerste werk dat ik doe als ik thuiskom, is de uitgever aan te manen om deze weg zelf eens te lopen en de afstanden correct te noteren.

We verlaten stilaan het hooggebergte maar dalen doen we niet meer. Integendeel, regelmatig moeten we weer klimmen. Dit zijn de momenten dat je duidelijk voelt dat de benen gisteren in overdrive zijn gegaan.

We lopen Jaca binnen. Een provincie stadje dat ooit de hoofdstad van Aragon is geweest. Het is even zoeken naar een hotelkamer. Bij het 4^de hebben we prijs.

Naar een ‘lavadoría’ om onze kleren te wassen en later het centrum in om te genieten van lekkere tapas en vino rosado!

En dan bloggen!

Zaterdag 20/07/2019 - Klara schrijft:

Deze nacht om 4.11 u. wakker geschrokken van volledig licht in de kamer onmiddellijk gevolgd door een gigantische donderslag. Ik schrok wakker door licht en papa die werd 10 cm van zijn bed gelicht door de inslag. Wasda ??? Onweer in de Pyreneeën ... dat is pas onweer...

Om 6.30 u geen regen meer, wel de wekker. Kattewas, rugzak maken en ontbijten: pain beurre, confiture et café au lait. Schoenen aan en vooruit. We sliepen in albergue die in de winter dient als skihut. We dalen de col af en ik zie de skipistes zonder sneeuw... En droom al van de volgende skivakantie in december... I ❤️ the mountains.

De eerste 15 km zijn prachtig en we zitten letterlijk tussen de bergen met mooie vergezichten. Papa zegt: dit is mijn droom... zo s’ morgensvroeg wandelen tussen de bergen. Het is zo genoegdoend om de mensen die je graag ziet, zo gelukkig te zien. Vooral omdat je hetzelfde voelt. Zo wandelen is bevrijdend... Volgens het andere (kl*te)boekske is het ongeveer 30 km en dalend... Opnieuw NOT... het worden er 36 en de laatste 16 km saai (buiten de mooie dorpjes). Zicht is beperkt en de snelweg is niet ver. De weg ligt vol keien zodat je voeten moeilijk evenwicht vinden, de KMS van gisteren wegen door EN het is 32 graden. De hitte komt precies uit de grond en papa en ik zijn “mest”nat. Maar we geven niet op. Ik denk aan de cava en het gaat precies veeeeel beter.

We hebben er gisteren ook 36 gedaan al klimmend, dus deze doen we ook. Om 13.30 u lunch uit supermarkt: picknick 1/2 baguette met salami. 17 km gedaan. Nog 13 km  te doen (dachten we, maar het werden er 19). Om 16.45 u fruit en om 18.30 u wandelen we Jaca binnen, mooie grote stad. Na 4e poging vrije kamer in hotel gevonden. Douchen en op zoek naar wassalon. Terwijl we op terras (met CAVA!) zitten, wordt onze was gedaan. Nog even de droger in en dan op zoek naar tapasssss !!!! Life is good but hard 😛🥂