Maandag 22/07/2019 - Jos schrijft:

Na het avondeten gisteren gaan we op aanraden van onze hospitalière buiten naar de nakende zonsondergang kijken. Op zich al een prachtig spektakel vanop onze berg. Enkele minuten voor de zon de aarde raakt, komen er enkele andere mensen meegenieten, waarvan ééntje met een viool. De man is een gepensioneerd leraar oude talen Romeins en Grieks EN muziek uit Madrid die zich na zijn pensioen heeft teruggetrokken als uitbater van een pelgrimsherberg op deze berg. In de 6 á 7 minuten dat de zon achter de heuvelkam verdwijnt, speelt hij op zijn viool. En zingt een of andere ode aan het uitdovend licht. Een mooi moment. Klara wordt er een beetje emotioneel van.

Vandaag worden we de eindeloze Aragon hoogvlakte ingestuurd. Ons boekje noemt deze etappe: ‘een (halve) marathon van verlatenheid’.

En dat is het ook. We stappen 20 km doorheen een gele-bruine vlakte van gemaaide of omgeploegde korenvelden. De temperatuur is opgelopen tot 37° C. Nergens een schaduwrijk plekje voor een rustmoment.

Wij praten weinig. De hitte mat af. We lopen een beetje samen apart. Een moment waar we elk afdwalen in onze eigen gedachten.

We passeren hoog boven ons de bergdorpjes Martes en Manos, glinsterend in de zon.

Op km 19 nog een steile klim naar ons bergdorpje Artieda waar we een plaats vinden in een albergue de peregrinos. Een slaapzaal met 5 stapelbedden. We douchen in de plaatselijke sporthal.

Dit is echt terug naar de basics. Maar dit laat me eens te meer beseffen wat een luxueus leventje wij leiden.

Ondanks de korte etappe zijn we moe. Klara ziet af van de hitte. Maar ze klaagt niet. Ze houdt zich sterk. Morgen gaan we voor de 32, zegt ze vastberaden

Morgen staat er inderdaad een zware etappe voor de boeg met een col met 400 hoogtemeters te overwinnen.

Maandag 22/07/2019 - Klara schrijft:

Dag 8 : van Arrès naar Artieda : bijna halve marathon eenzaamheid in de hitte

Arrès was een scheet groot zodat we zowel konden slapen als eten in de casa rural. We hadden zelfs aparte slaapkamer en privé badkamer met handdoeken. Heerlijk gewoon. Het diner gisterenavond was délicieus! Ronde dame hield het spel open en kookte voor de gasten. Simpel maar na 28 km stappen in de hitte, ga je de meest eenvoudige dingen appreciëren....melone con jambon, saucisse en erna ijsje ( rosé🙄)

We namen onze baileys on the rocks mee naar buiten om de zonsondergang op de top te kunnen zien. Plotseling duiken 3 mannen en 1 vrouw op. Een van de mannen, zijnde de hospitalier van de albergue wat verderop, heeft viool vast. Enkele minuten voor de effectieve zonsondergang begint hij te spelen. Het wordt muisstil en iedereen geniet mee... het is voor mij één van de meest magische momenten op de camino. Heel ontroerend en ik kan het gevoel niet omschrijven. Iets wat alle tijden overstijgt, iets van eeuwigheid...

Papa en ik slapen heerlijk: oftewel door de goede bedden ofwel door de muziek ofwel door de rosé & de baileys 😂. We slapen iets later tot 07.30 u aangezien het slechts 20 km stappen is. Het is een eenvoudig ontbijt en we nemen lunch en extra water mee voor onderweg. Het worden lange eenzame KMS zonder dorpje of bar. Ondanks de goede benen speelt de zon en de hitte mij erg parten... ik ben blij dat het slechts 20 km is want de hitte is enorm vermoeiend.

Door de verlatenheid in het landschap is er veel tijd om na te denken, te mijmeren, te dromen...

Artieda ligt op heuvel en laatste km zijn weer klimmen. We slapen op stapelbedden in een sportzaal. Er zijn 12 bedden waarvan na ons nog 1 bezet is door een Spanjaard die mij al direct kust als hij mij ziet. Spaanse gastvrijheid zegt papa 😆

We zijn vroeg hier (13.30 u), dus tijd om te bloggen en te rusten. Ik eet nog een ijsje op onze berg en geniet van het uitzicht. Morgen een lange tocht van minstens 33 km voor de boeg met vele beklimmingen. Omwille van de hitte zullen we om 5.30 u starten zodat meeste KMS voor de middag gepasseerd zijn... Papa zegt : ge moet u niet forceren hè.. ik denk: dat geldt dan ook voor u hè 😆