21/08/2018 - Jos schrijft:

Vanmorgen na een heel lekker ontbijt – geprepareerd door John- om 8u30 op weg. Pearl kwam uitgebreid afscheid nemen en zei met de klassieke Engelse humor dat we moesten bloggen dat vooral John gisteravond zoveel had gepraat. Nog even samen op de selfie en dan begon zij gelijk weer af te lopen...als een opgedraaid Duracel-konijntje…

Op weg dus. En wat voor een weg! Onbeschrijfelijk mooi. Dit is het land van de Gers. 360° om ons heen velden van zonnebloemen en boomgaarden langs hoge hellingen en diepe dalen. In de dalen kleine meren.

De weg valt mee. Het gaat op en af maar echt steile hellingen blijven weg. Tenzij de dorpjes die we passeren. Die liggen allemaal op een hoogte en dan is het echt weer klimmen.

Plots -op één van die hoogtes- zien we ze: de Pyreneeën. Nog 200 km weg maar de contouren van het bergmassief zijn duidelijk te zien. De hele voormiddag genieten we van deze prachtige panorama's. We kunnen niet genoeg foto’s en videofilmpjes nemen.

In Castet-Ourey ploffen we ons neer op een terras voor de gîte communale. Ik zeg tegen de ober dat ik hier 4 jaar geleden ook heb gegeten en geslapen. Toen was hij nog getrouwd met de blondine die ons die avond heeft bediend, zegt hij. We eten een heerlijke salade met buffelmozarella. Na het afrekenen zegt hij tegen Klara heel uitdrukkelijk : tot over 4 jaar! Ik had het gevoel dat ik er dan niet per sè bij moest zijn…

Na de middag nog 11 zware KMS. In de open velden zonder schaduw. En in een brandende zon. Na een zware beklimming zien we op de top in de verte de toren van de kathedraal van Lectoure. Op een hoge heuvel… aan de andere kant van een diepe vallei. En dan zakt alle moed in je schoenen. Alsof er in elke schoen 5 kg lood steekt…

Na nog eens een steile klim bereiken we het centrum. We passeren een hotel ‘De bastard'. Klinkt heel Vlaams. Eigenaar zou ook een Belg zijn. Een kamer en een tafel voor vanavond gereserveerd. Ik heb behoefte aan wat ‘luxe’ . En ik niet alleen…

Morgen verlaten we de pelgrimsroute ‘Via Podiensis’ (GR65) en gaan we een regionale wandelweg volgen richting Auch. Weg van de platgetreden paden.

21/08/2018 - Klara schrijft:

25 km van St Antoine naar Lectoure. We zijn blij dat we kunnen beginnen stappen. Mevrouw Pearl was te druk voor ons.

De eerste beklimming brengt ons in het dorpje Flamarens: vervallen oud kerkje en een mooi kasteel. Echt zo een chateau voor trouwfeest. Wanneer we het kasteel passeren bevinden we ons op top van de heuvel. Het zicht over de vallei is adembenemend... In de verte zien we de Pyreneeën😮 met hun besneeuwde toppen. De volgende 3 uren komen we ogen tekort.... Ik voel me heel klein in die natuur en vooral dankbaar voor zoveel schoon...

We lunchen op km 14 in een dorpje onder de bomen aan het kerkje. Papa is hier 4 jaar geleden ook komen eten. Slaatje mozzarella. Voor papa 2 pinten en voor mij een crème brulé 😬 Papa begint te zingen onderweg (van de mozarella of de pinten🤔)

De laatste 3 km met nochtans zicht op Lectoure zijn zwaar. Papa zegt bij intreden van stad: ‘hier een hotel’ en ik content, want dat betekent een goeie handdoek... Als je 8 u gestapt hebt en even veel liter zweet gelaten hebt, ben je content met de simpelste dingen... We besluiten er deze avond ook te dineren. Ik nog happier: het blijkt een goed resto te zijn 🍽🥇We eten lamscarpaccio, cassoulet, volaille en drinken rosé pinot noir. Met zelfs een kaart voor de Armanacs!

Het restaurant heeft een mooi terras met prachtig uitzicht. Heel romantisch. Papa zegt: de mensen bezien ons 😆. Ik moet erom lachen. Ja ik zie mijne papa graag. Vreemd dat de mensen nooit eerst denken: dat is vader en dochter. Alsof dat de uitzondering is. Blijkbaar zijn wij dat.