25/08/2018 – Jos schrijft:

Het was deze morgen behoorlijk koel in onze caravan op die berg. Onze was niet volledig gedroogd, dus hangen we hem achterop de rugzak.

Met een beetje een valse start vertrokken. Na enkele 100den meters vraagt Klara: papa, heb je water mee? Nee dus. Terug naar de camping want water is onmisbaar.

Onze gastheren zetten ons op weg via een short cut zodat we ca 3 km minder moeten lopen. Bij het verlaten van het dorp duikt er plots een hond op. Een lief beest dat ons bijna 4 km zal volgen. Hij kent duidelijk de weg. Bij Poelybon verdwijnt hij even plotseling als hij gekomen is. Gelukkig maar. Ik zou niet graag dat beest thuisloos gemaakt hebben.

De weg is weer fantastisch mooi. Kilometers over een onverhard pad door velden en bossen. Van de ene vallei naar de andere. Telkens uiteraard over een heuvel. We lopen vandaag 21 km door de natuur. Doorheen een oase van stilte. Uitgenomen af en toe een blije zingende vogel en het gekraak van onze schoenen op het pad.

Na 14 km weer steil omhoog. Naar Monluzin. Elke gemeente waarvan de naam begint met de letters MON(T) ligt op een heuvel, de ene al wat hoger en steiler als de andere. Monluzin is zo’n hoge en steile. De beklimming duurt dik een half uur. Een kerk en een Marie. En één huis. Maar wat een panorama weer dat zich voor ons uitstrekt!

Als de burgemeester en zijn secretaresse (dat veronderstellen we toch…) om 12u het gemeentehuis buitenkomen, vraag ik of er in de buurt iets kan gegeten worden. Het antwoord is kort en duidelijk: ‘monsieur, ici il n'y a rien’! Dus wordt het vandaag overleven met water en Haribo snoepjes van Klara. Geven toch wat suiker.

Nog 7 km tot Marciac. Plots verandert de omgeving weer helemaal. De zonnebloemen zijn verdwenen. In de plaats maïs. En later bonen. Honderden hectaren bonen. 360° om ons heen. We passeren een vijgenboom. De rijpe vruchten zijn zomaar te plukken. We genieten ervan.

In Marciac zijn 2 gîtes gesloten. Wegens op vakantie! Het is telkens een beetje een spannend moment om een slaapgelegenheid te vinden. We checken in in het enige hotel. Wanneer we later in de namiddag iets gaan drinken, ontmoeten we Marie-Christine terug. Zij is op weg naar een camping wat verderop. Klara zoekt intussen naarstig naar een goed restaurant maar dat is niet evident in dit kleine Frans-Baskische stadje Het wordt een pizzeria.

Terwijl ik dit schrijf is Klara van vermoeidheid in slaap gevallen.

25/08/2018 – Klara schrijft:

Slechts 21 km van Montesquiou naar Marciac We ontbijten in onze camper, pakken de rugzakken en hangen de natte was eraan. Slechts 21 km vandaag, waarvan de eerste gechaperonneerd door een hond. De kms passeren zonder er erg in te hebben. We lopen bos in en bos uit. En elk bos is anders: de geuren en kleuren.

Deze camino route is minder belopen dan de Via Podiensis waardoor de restauratiemogelijkheden beperkter zijn en we het vandaag als lunch moeten stellen met haribo snoepjes…Geen nood, we halen dat in bij het diner...

Bij aankomst drinken we na douche Affligemse en vin rosé. We rusten ons 2 u en erna diner. Papa en ik lopen wat verloren met de tijd nu we al om 15 u ter plekke zijn, maar anderzijds goed want de 36 km van gisteren moet fysiek nog verteerd worden...

Morgen op naar de volgende stad. Normaal gezien komen we dinsdag avond toe in Lourdes... ik kijk er enerzijds naar uit en anderzijds weer niet ⛪️✝️🔚